مادر مومنان خدیجه رضی الله عنها موضوع: مادران مومنان تاریخ انتشار: 2015-05-11 | بازدید: 1442

مادر مومنان خدیجه  رضی الله عنها

 مادر مومنان خدیجه بنت خویلد بن أسد بن عبد العزی بن قصی القرشیة الأسدیة رضی الله عنها نخستین همسر رسول الله صلی الله علیه وسلم و مادر فرزندان ایشان می باشد، و اولین شخصی است که به رسول الله صلی الله علیه وسلم ایمان آورد.

 ایشان در مکه به دنیا آمد، مادرش فاطمه بنت زاندة نام داشت، و در بیت شرافت پرورش یافت، و پدرش خویلد بن أسد در جنگ الفجار از دنیا رفت.

این بانوی بزرگوار قبل  از ازدواج با رسول الله صلی الله علیه وسلم با دو نفر از بزرگان قریش ازدواج کرده بودند، همسر اولش  أبو هالة بن زرارة بن النباش التمیمی نام داشت که حاصل ازدواج آن ها دو فرزند به نام های هند و هالة  بود ، و همسر دوم او نیز عتیق بن عائذ بود که ثمره ی آن فرزندی به نام هند بن عتیق بود.

مادر مومنان خدیجه رضی الله عنها در بین تجار مکه مقام بالایی داشت، تا جایی که کاروان تجاری ایشان دائما در حال تجارت بین مکه و مدینه بود و هیچگاه متوقف نمی شد. ایشان برای تجارت، افرادی را استخدام میکردند که در بین این افراد رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز بود، تا اینکه در یکی از سفرهای تجاری به شام رسول الله صلی الله علیه وسلم را همراه غلامش میسره فرستاد، و زمانی که میسره از این سفر بازگشت از اخلاق و امانتداری و پاکی رسول الله صلی الله علیه وسلم به مادر مومنان  خبر داد ، پس ایشان مایل به ازدواج با رسول الله صلی الله علیه وسلم شدند و با ایشان ازدواج کردند و این ازدواج سه سال قبل از بعثت رخ داد که رسول الله صلی الله علیه و سلم 25 ساله و خدیجه رضی الله عنها 40 ساله بود. به این ترتیب این زوج بزرگوار زندگی با شرافت و پاکی را شروع کردند و حاصل آن 6 فرزند به نامهای قاسم و عبدالله و زینب و ام کلثوم و رقیه و فاطمه بود.

خدیجه رضی الله عنها در زمان بعثت نقش بزرگی در پایداری رسول الله صلی الله علیه وسلم ایفا کردند، زیرا الله تعالی عقل و شخصیت بزرگی به ایشان داده بود، همانگونه که در روایات آمده وقتی که رسول الله صلی الله علیه وسلم برای اولین بار جبریل را دید ترس او را فرا گرفت و نزد خدیجه رضی الله عنها رفت و به او گفت:"زملونی زملونی" یعنی مرا بپوشان مرا بپوشان، و وقتی آرام گرفت به او  گفت:" لقد خشیت علی نفسی" « نگران خودم شدم» و خدیجه رضی الله عنها در جواب گفت: " کلا والله لا یخزیک الله أبداً ، فوالله إنک لتصل الرحم ، وتصدق الحدیث ، وتحمل الکلّ ، وتکسب المعدوم ، وتقری الضیف ، وتعین علی نوائب الحق "« به الله قسم که الله تو را هرگز خوار نخواهد کرد، چون تو شخصیتی هستی که صله ی رحم را به جا می آوری، در گفتار صادق هستی و مهمان را ارج می نهی، زحمت دیگران را به دوش می کشی، حق مظلوم را می ستنانی و مصیبت دیدگان را کمک می کنی» (روایت بخاری). 

سپس ام المؤمنین نزد ورقة بن نوفل رفت تا به او خبر آمدن آخرین پیامبر را بدهد، و به این ترتیب خدیجه رضی الله عنها اولین فردی است که به رسول الله صلی الله علیه وسلم  ایمان آورد و هیچ تردیدی در قبولی آن نداشت وهمیشه پشتیبان رسول الله صلی الله علیه وسلم بود. و رسول الله صلی الله علیه وسلم در مقابل نیکی های او تا زمانی که ایشان در قید حیات بودند با زن دیگری ازدواج نکردند و زمانی که ازدنیا رفت رسول الله صلی الله علیه وسلم بسیار اندوهگین شد و هیچگاه اورا فراموش نکرد و همیشه از نیکی هایش می گفت. همانگونه که در حدیث آمده: " آمنت بی إذ کفر بی الناس ، وصدّقتنی إذ کذبنی الناس ، وواستنی بمالها إذ حرمنی الناس ، ورزقنی الله عز وجل ولدها إذ حرمنی أولاد النساء ).« ایمان آورد به من در حالی که دیگران کفر ورزیدند، تصدیقم کرد در حالی که دیگران مرا دروغگو می پنداشتند، وبا مالش مرا  یاری کرد در حالی که دیگران مرا محروم کردند، و الله فرزندانم  را  از او  قرار داد در حالی که ازهمسران دیگرم فرزندی نداشتم». (روایت احمد). و از وفاداری های رسول الله صلی الله علیه وسلم به ایشان این بود که همیشه به دوستانش نیکی میکرد، همانطور که در روایات آمده هرگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم گوسفندی را ذبح میکرد ابتدا به دوستان خدیجه رضی الله عنها می فرستاد. 

 رسول الله صلی الله علیه وسلم فضل ایشان را در حدیث اینگونه ذکر کرده اند:" ( أفضل نساء أهل الجنة خدیجة بنت خویلد ، وفاطمة بنت محمد، وآسیة بنت مزاحم امرأة فرعون ، ومریم ابنة عمران رضی الله عنهن أجمعین )،«بهترین زنان در جنت خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد و آسیه بنت مزاحم همسر فرعون و مریم بنت عمران می باشند».( روایت احمد). و همچنین فرمودند خدیجه رضی الله عنها بهترین زن روی زمین در زمانش بود.

مادر مؤمنان خدیجه رضی الله عنها در سن 25 سالگی، سه سال قبل از هجرت و قبل از معراج رسول الله صلی الله علیه وسلم چشم از جهان بستند .

الله تعالی از ایشان راضی و خشنود باد.