خطاهای به ظاهر کوچک، گناهان بزرگ

 

ستایش ویژهٔ الله است، او را ستوده و از او یاری جسته و آمرزش می‌ خواهیم و از بدی‌های نفس خود و کارهای ناشایستمان به او پناه می‌ بریم. الله هرکه را هدایت کند او گمراه‌ گری نخواهد داشت و هر که را گمراه سازد او هدایتگری نخواهد یافت و گواهی می‌ دهم که معبودی به حق نیست جز الله که واحد و بی‌ شریک است و گواهی می‌ دهم که محمد، بنده و پیامبر اوست. درود و سلام بسیار خداوند بر او و بر اهل بیت و یاران او باد.

 

اما بعد:

 

ای بندگان خدا، تقوای او را آنگونه که شایسته است پیشه سازید که تقوا در مخالفت با هوای نفس است و شقاوت و نگون‌ بختی در رویگردانی از هدایت خداوندی.

 

ای مسلمانان:

 

خداوند متعال با چنین دین کاملی که همهٔ امور دنیا و دین را در بر می‌ گیرد بر بندگانش منت نهاد؛ دینی که هر که به آن تمسک جوید خداوند قلب وی را روشن کرده و او را به خود نزدیک می ‌سازد و هر که در آن کوتاهی ورزد در برابر عصیانش کیفر می ‌شود. خداوند نیز طاعت خود و اهل طاعت را دوست دارد و به آن امر می ‌کند و معصیت و اهل آن را دوست نمی ‌دارد و از آن نهی نموده و بلکه در برابر معصیت غیرت می ‌ورزد، چنانکه رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «بی ‌تردید خداوند غیرت می‌ ورزد و غیرت او هنگامی است که مومن مرتکب آن چیزی شود که خداوند حرام ساخته است» [به روایت بخاری]

 

زیان گناهان به مانند زیانی است که سم بر بدن دارد و به واسطهٔ گناه انسان از مرتبهٔ ایمان به مرتبهٔ اسلام (که پایین ‌تر است) نزول یافته و با آن است که به تدریج از اسلام نیز خارج می‌ شود. از سوی دیگر، همچنانکه خداوند متعال با اعطای پاداش‌های بزرگ برای کارهایی آسان، بر بندگانش منت نهاده است، به همان ترتیب آنان را از انجام کارهایی بر حذر داشته است که به ظاهر ساده اند اما گناهی بس بزرگ بر آن‌ها مترتب می‌ گردد و چه بسیارند انسان‌ هایی که تنها به سبب حاصل زبان‌ هایشان با صورت به آتش می ‌افتند.

 

زشت‌ ترین سخنی که ممکن است بر زبان آید، فرا خواندن کس دیگری به همراه خداوند و ابراز حاجت به نزد غیر خداوند از مردگان و بت‌ها است که این کار باعث از بین رفتن اعمال و جاودانگی در آتش جهنم است و صاحبان آن نیز به مقصود خود نخواهد رسید. خداوند متعال می ‌فرماید:

 

{وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لَا یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ} [احقاف: ۵]

(و چه کسی گمراه‌ تر از آن است که جز الله را به فریاد می‌ خواند که تا روز قیامت او را استجابت نمی ‌کند و آنان از فریاد خواهی او بی‌ خبرند)

 

همینطور طعن وارد ساختن در ذات خداوند یا دین او و یا پیامبرش نشانهٔ نقص در عقل و بی ‌دینی است. خداوند متعال در این باره فرمود است:

{قُلْ أَبِاللَّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ (۶۵) لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ} [توبه: ۶۵-۶۶]

(بگو آیا الله و آیات او و پیامبرش را مسخره می ‌کردید؟ (۶۵) عذر نیاورید که بی ‌تردید پس از ایمانتان کافر شدید)

 

شیخ عبدالرحمن بن حسن (رحمه الله) می‌گوید: «ممکن است انسان تنها با بر زبان آوردن یک جمله یا انجام یک کار به دایرهٔ کفر وارد شود و خطرناک‌ ترین آن‌ها خواسته ‌های قلبی است؛ زیرا آن به مانند دریایی است که ساحل ندارد، که از این باب، تمسخرِ علم و اهل علم و عدم احترام آن‌ها به سبب علمشان است».

 

خداوند متعال تنها کسی است که شایستهٔ بزرگداشت است و هرکه در قلب محبت کس دیگری را به همراه محبت خداوند و به همان اندازه جای دهد یا با قسم خوردن به غیر خداوند بزرگداشت کسی دیگر غیر از خداوند را اعلام دارد، مانند کسی که به پیامبر ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ یا به نعمت یا به فرزندش قسم یاد می‌کند، دچار شرک (کوچک) شده است.

 

رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «هر که به غیر از خداوند سوگند یاد کند کفر ورزیده است یا مرتکب شرک شده است» [به روایت ترمذی]

 

و هر کس که یکی از اعمال شرک ـ هر چند به ظاهر کوچک ـ از او سر زند، مانند طواف کردن بر قبر یا ذبح کردن یا نذر برای آن، بوی بهشت نیز به مشامش نخواهد رسید.

 

به سبب زشتی شرک و ظلمی که به واسطهٔ آن نسبت به حق ربوبیت و الوهیت خداوندی روا می ‌شود خداوند متعال [در صورتی که بنده از آن توبه نکند] هرگز آن را مورد آمرزش قرار نمی دهد. خداوند بزرگ می ‌فرماید:

{إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ} [نساء: ۴۸]

(همانا الله این را که به او شرک ورزیده شود نمی‌ آمرزد و غیر از آن را برای هر کس که بخواهد می ‌آمرزد)

 

همچنین جادوگر، مفسد دین و دنیا است؛ با ادعای نفع و ضرر با پروردگار در پروردگاریش به نزاع بر می‌ خیزد، برای همین جزایش مرگ است و هر کس به عمد به نزد ساحر آید کفر ورزیده است. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «هر کس سحر انجام دهد یا برایش سحر انجام دهند از ما نیست» [به روایت بزار]

 

آویزان کردن تعویذ شرک به خداوند است و جز سستی چیزی نصیب بنده نمی ‌کند و خداوند کارش را برایش کامل نمی ‌سازد.

 

خداوند متعال علم غیب را حتی از ملائکهٔ خود مخفی ساخته است چنانکه می ‌فرماید:

{قُلْ لَا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ} [نمل: ۶۵]

(بگو هیچکس جز الله در آسمان‌ ها و زمین غیب را نمی‌ داند)

 

بنابر این هرکس که مدعیان دانستن علم غیب از جمله کسانی که از برج‌های فلکی می‌ نگرند یا کف ‌بینی می ‌کنند را تصدیق نماید کفر ورزیده است. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌ فرماید: «هر که نزد کاهنی بیاید و او را در آنچه می‌ گوید تصدیق نماید به آنچه بر محمد نازل شده است کفر ورزیده است» [به روایت ابوداوود]

 

اگر بنده از کفر قولی و عملی در امان ماند، آنگاه است که شیطان او را به مرتبهٔ پایین ‌تر از آن یعنی گناهان کبیره می ‌کشاند و او را دعوت به گفتن سخنانی می ‌کند که خداوند حرام گردانده است که بدترین آن بردن آبروی مسلمان است. به همین سبب خداوند متعال از غیبت برادر مسلمان نهی نموده و آن را به خوردن گوشت مردهٔ وی تشبیه نموده و شخص غیبت‌ کننده در روز قیامت ناخن‌هایی از مس خواهد داشت که با آن صورت و سینهٔ خود را زخمی خواهد نمود همانطور که در دنیا آبروی مسلمانان را خدشه‌ دار می‌ ساخت.

 

سخن شخصی که غیبت می ‌کند آنقدر کثیف است که اگر با آب دریا مخلوط شود آن را به گند می‌ کشاند. عائشه ـ رضی الله عنها ـ روزی به رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ گفت: از صفیه همین برای تو کافی است که چنین و چنان است. ـ یعنی اینکه قد وی کوتاه است ـ رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ در پاسخ وی فرمود: «سخنی به زبان آوردی که اگر با آب درجا مخلوط شود آن را تغییر دهد» [به روایت ابوداوود]

 

سلف صالح ـ رحمهم الله ـ زبان خود را از این گناه پاک می ‌داشتند. امام بخاری ـ رحمه الله ـ می ‌گوید: «امیدوارم در حالی به دیدار خداوند روم که مرا برای آنکه غیبت کسی را کرده باشم محاسبه نکند».

 

سخن‌ چین نیز شبیه غیبت‌ کننده است و عقوبت وی زودتر، در قبر به وی می ‌رسد و خداوند در آخرت به او وعیدِ این را داده است که از بهشت محرومش سازد. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید:  «هیچ سخن‌ چینی به بهشت داخل نمی‌شود» [متفق علیه]

 

همچنانکه اسلام از سخن گفتن ناروا در عدم حضور شخص مسلمان نهی نموده است همانطور نیز از بی ‌حرمتی به وی در حضورش نیز نهی نموده و گفته است: «ناسزا گفتن به مومن فسق است» [متفق علیه] و می‌ فرماید: «و لعنت کردن وی به مانند کشتن اوست» [متفق علیه]

 

و می‌ فرماید: «هر کس به برادر مسلمانش بگوید: «ای کافر» یکی از آن دو همان خواهد شد، اگر کافر باشد که هست و اگر نیست به سوی خود او باز خواهد گشت» [به روایت بخاری و مسلم]

 

و هر کس انسان پاکدامنی را تهمت به ناپاکی زند در دنیا و آخرت به نفرین خداوندی دچار شده و عذابی بس بزرگ برایش مهیا خواهد شد. و هر کس با استفاده از سوگند حق مسلمانی را به ناحق بخورد خداوند آتش را بر او واجب ساخته و بهشت را بر وی حرام می ‌گرداند. مردی از رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ پرسید: حتی اگر چیز کوچکی باشد ای رسول خدا؟ فرمود: «حتی اگر چوب مسواکی باشد» [به روایت مسلم]

 

کسی که زبانش را آکندهٔ نفرین گرداند از شفاعت و گواهی دادن در روز قیامت محروم می‌ شود. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «بسیار نفرین ‌کنندگان در قیامت گواهی دهنده و شفاعت‌ دهنده نخواهند بود» [به روایت مسلم]

 

از آنجایی که دروغ از نشانه ‌های نفاق است اسلام از آن نهی نموده است حتی اگر برای شوخی باشد. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «وای بر آنکه سخنی دروغ به زبان می ‌آورد تا مردم را به خنده آورد؛ وای بر او، وای بر او» [به روایت ترمذی]

 

همینطور هر کس به دروغ ادعا کند که در خواب فلان رویا را دیده است، برای آنکه عذاب بیند، در روز قیامت مجبور به کاری می‌ شود که توانایی آن را ندارد. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «هر که ادعای خوابی را کند که ندیده است مجبورش می ‌کنند که دو دانه جو را به هم گره زند و نخواهد توانست» [به روایت بخاری]

 

هر کس مال مردم را از آنان گدایی کند در حالی که خود او به اندازهٔ کافی دارد در حقیقت طلب زیادهٔ آتش می ‌کند و هر کس در حالی به سخن گروهی گوش فرا دهد که آنان دوست ندارند در روز قیامت سرب مذاب به گوش‌ هایش می ‌ریزند.

 

مومنی که زبان خود را حفظ می ‌کند باید از اعضای بدن خود نیز محافظت نماید زیرا کارهایی هستند که در مربته ‌ای پایین ‌تر از شرک قرار دارند و زمان بسیار کمی می ‌گیرند اما گناهشان نزد خداوند بسیار بزرگ است که بزرگترین آن کشتن انسان مسلمان است که خداوند قاتل مسلمان را به چند عقوبت یکجا وعید داده است. خداوند ـ سبحانه و تعالی ـ می ‌فرماید:

 

{وَمَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا} [نساء: ۹۳]

(و هرکس مومنی را از روی عمد بکشد جزای وی جهنم است که تا ابد در آن می‌ ماند و الله بر او خشم گرفته و او را نفرین می‌ کند وبرایش عذابی دردناک آماده ساخته است)

 

و رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ فرمود است: «اگر اهل آسمان‌ ها و زمین در کشتن یک مومن هم‌ دست باشند خداوند همه ‌شان را به آتش خواهند انداخت» [به روایت ترمذی]

 

مسلمان نزد خداوند از همهٔ دنیا گرامی ‌تر است چنانکه رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «نابودی دنیا برای خداوند ساده‌ تر از کشته شدن انسانی مسلمان است» [به روایت ترمذی]

 

بلکه حتی خداوند متعال از این نهی نموده است که کسی خودش را بکشد، زیرا خداوند او را برای عبادت خود آفریده است؛ رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «هر کس در دنیا خودش را با چیزی به قتل برساند در روز قیامت عذاب داده می ‌شود» [متفق علیه]

 

و برای آنکه مسلمانان در زندگی خود در امنیت باشند خداوند متعال همهٔ راه‌ های منجر به قتل را بسته است چنانکه پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می ‌فرماید: «هر کس با چاقو به برادرش اشاره کند فرشتگان او را لعنت می ‌کنند حتی اگر برادر تنی او باشد» [به روایت مسلم]

 

و هر کس با دوستی از دوستان خداوند دشمنی کند خداوند به او اعلان جنگ کرده است.

 

زنا راهی است بسیار بد که هر کس به آن در افتاد به روز بد خواهد افتاد. خداوند متعال می‌ فرماید:

{إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَهً وَسَاءَ سَبِیلًا} [اسراء: ۳۲]

(آن همواره زشت و بد راهی است)

و خداوند این گناه را به همراه شرک و قتل آورده است.

 

امام احمد ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «بزرگترین گناهان نزد خداوند شرک سپس قتل، سپس زنا است» و جزا از جنس عمل است و از زشتی و شناعت این کار عقوبت زناکارِ متاهل سنگسار تا حد مرگ است.

 

ربا، حتی کم، مال بسیار را کثیف کرده و برکت را از آن گرفته و صاحب خود را به ورطهٔ فقط خواهد کشاند. خداوند متعال فرموده است:

{یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا} [بقره: ۲۷۶]

(الله ربا را کم می ‌کند)

 

و خداوند گیرندهٔ ربا را نفرین نموده و با او اعلان جنگ کرده است و هر کس خداوند به جنگ او رود بی ‌شک هلاک شده است.

 

همینطور خداوند دزد را به سبب سلب حقوق دیگران نفرین نمومده است و آنکه مال یتیم را می‌ خورد در واقع در شکم خود آتش می‌ خورد و هر کس در شکم خود آتش می‌ریزد و هر کس مال مردم را بر می ‌دارد که آن را از بین ببرد خداوند او را از بین خواهد برد و هر کس یک وجب از زمین به ناحق به ملک خود اضافه کند به هفت زمین فرو برده می ‌شود، و هر کس بدعتگذار یا جنایتکاری را پناه دهد خداوند او را به نفرین خود دچار می‌ کند.

 

هر کس مالی را پرداخت کند تا به آنچه حق وی نیست برسد رشوه دهنده است و رشوه دهنده و رشوه گیرنده هر دو توسط رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ نفرین شده ‌اند.

 

و «سه کس خداوند در روز قیامت دشمن آنان است: کسی که با سوگند به خداوند چیزی به او دهند سپس خیانت کند، و کسی که انسان آزادی را بفروشد و پول آن را بخورد، و کسی که انسانی را اجیر کند و از او کار بکشد سپس پاداش وی را ندهد» [به روایت بخاری]

 

و هر کس خمر بنوشد تا چهل روز نماز وی پذیرفته نمی ‌شود و در بهشت از نوشیدن آن محروم است و بلکه خداوند در روز قیامت به وی «طینَه الخَبال» می‌ نوشاند که عرق اهل آتش یا عصارهٔ آنان است.

 

لباس نیز از نعمت‌های خداوند متعال است؛ اما اگر انسان در پوشیدن آن با دراز کردن آن از روی تکبر معصیت خداوند کند در معرض عذاب او قرار می ‌گیرد. پیامبر خدا ـ علیه الصلاه والسلام ـ می‌فرماید: «سه کس هستند که خداوند در روز قیامت با آنان سخن نگفته و به آنان نگاه نمی ‌کند و پاکشان نمی ‌سازد: آنکه لباسش را [از روی تکبر] دراز کند و کسی که بر مردم منت نهد و آنکه جنس خود را با قسم دروغ می‌فروشد» [به روایت مسلم]

 

زن نیز اگر با آنکه خداوند از آن نهی نموده است خود را آرایش کند مانند وصل کردن موی کس دیگر به موی خود یا وصل کردن موی کس دیگر به زنی دیگر و یا کندن و باریک کردن ابرو، در معرض نفرین خداوند قرار خواهد گرفت.

 

خداوند متعال اطاعت زن از شوهر را واجب ساخته است، بنا بر این اگر مردی همسر خود را به بستر فرا خواند و او [بدون عذر] سرپیچی کند فرشتگان تا صبح او را نفرین می‌ کنند، و عدالت اساس محبت است و «هر کس دو همسر دارد و به یکی از آن دو بیشتر میل داشته باشد در روز قیامت طوری خواهد آمد که یک طرف بدن او کج است» [به روایت ابوداوود]

 

و هیچ مردی با زنی خلوت نمی‌ کند مگر آنکه شیطان سومین آن‌هاست و هر کس پیوند خویشاوندی خود را قطع کند خداوند نیز پیوند خود را با وی قطع می ‌سازد.

 

همچنین مسائلی در عبادات وجود دارد که هر کس در آن سهل ‌انگاری کند مورد وعید خداوندی قرار می‌گیرد، برای مثال «آنکه از جلوی نمازگزار عبور می ‌کند اگر می ‌دانست چه گناهی بر وی هست اگر می‌ توانست چهل سال صبر می‌ کرد برای وی بهتر از آن بود که از روبروی او عبور می ‌کرد» [متفق علیه]

 

و «آنکه [در نماز] بر امام پیشی می‌ گیرد بیم آن است که خداوند سر او را به سر الاغ تبدیل کند یا صورت وی را صورت الاغ بگرداند» [متفق علیه]

 

همینطور رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ از نگاه کردن به آسمان در نماز نهی نموده و فرموده است: «یا دست از آن می‌ کشند یا آنکه چشمانشان ربوده می‌ شود» [به روایت بخاری]

 

مسلمان چه در حال حیات و چه پس از مرگ مورد احترام است و شکستن استخوان وی پس از مرگ به مانند شکستن استخوان او در حالی است که زنده است و نشستن بر قبر او اهانت در حق اوست چنانکه رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «اگر کسی از شما بر اخگری بنشیند و لباسش بسوزد و به پوستش برسد برای او بهتر از آن است که بر یک قبر بنشیند» [به روایت مسلم]

 

هنگامی که انسان عملی نیک انجام می دهد شیطان برای فاسد کردن آن از طریق ریا و خودنمایی تلاش می ‌کند و هر کس در این تله بیفتد عملش باطل می‌ شود.

 

همینطور بنده با اعتقاد قلبی خود مورد پاداش و جزا قرار می‌ گیرد حتی اگر کاری انجام ندهد، پس هر کس اعتقاد داشته باشد که غیر خدا به او سود یا زیانی می‌ رساند یا یکی از نام‌ها و صفات خداوند را تعطیل سازد، کفر ورزیده است و دوست داشتن انصار نشانهٔ ایمان و بد داشتن آن‌ها نشانهٔ نفاق است.

 

هر کس که از رحمت گستردهٔ خداوند مایوس شود گمراه شده است چنانکه خداوند متعال می ‌فرماید:

{وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَهِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ} [حجر: ۵۶]

(و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگار نا امید می‌ شود)

 

همینطور مغرور شدن با نفس و مال و لباس موجِب عقوبت خداوندی است. رسول الله ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌ فرماید: «نمردی که شیفتهٔ خود بود در حالی که لباس زیبایی پوشیده بود و موی سرش را به پشت انداخته بود در راهی می ‌رفت که ناگهان خداوند او را به زمین فرو برد و تا قیامت در آن فرو می ‌رود» [متفق علیه]

 

حسد نیز تاریک کنندهٔ قلب و از بین برندهٔ نیکی‌ها است و کبریا از صفات خداوند است و هرکس در این صفت با او نزاع کند او را عذاب می‌ کند و هر کس بر خداوند تکبر ورزد خداوند او را خوار می ‌سازد چنانکه فرعون که گفت: {من پروردگار والای شمایم} خداوند با آب غرق ساخت}.

 

و هر کس بر خلق خدا تکبر ورزد را خداوند هلاک می ‌گرداند. قوم عاد به نیروی خود مغرور شدند و گفتند: {چه کسی از ما نیرومندتر است؟}  پس خداوند آنان را به واسطهٔ باد هلاک گرداند.

 

ای مؤمنان:

 

دین، گرانبهاترین چیزی است که یک انسان دارد و آن اصل ضروریاتی است که اسلام برای حفظ آن آمده است، بنابراین بر مسلمان لازم است که زبان و جوارح و اعتقاد خود را حفظ نماید. اسلام دین فطرت است و وارد شدن به آن با کلمه ‌ای است از روی علم به معنای آن گفته می ‌شود و همینطور این دین بسیار لطیف است که هر کس کاری از نواقض و باطل کننده‌ های آن را انجام دهد از بین می‌ رود حتی اگر یک کلمه باشد و خوشبخت کسی است که به آن تمسک جوید و آن را دوست بدارد و نیکی آن را بگوید و دیگران را به آن فرا خواند و هر کس که خداوند او را بر آن ثابت بگرداند در دنیا و آخرت خود خوشبخت شده است.

 

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم:

{مَنْ یَعْمَلْ سُوءًا یُجْزَ بِهِ وَلَا یَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا} [نساء: ۱۲۳]

(هر کس کاری بدی انجام دهد در برابر آن کیفر می‌ شود و جز الله برای خود یار و مددکاری نمی‌ یابد)

 

خداوند برای من و شما در قرآن عظیم برکت نهد و با آیات و ذکر حکیم سود رساند، آنچه را شنیدید گفته و برای خود و شما و دیگر مسلمانان از هر گناهی آمرزش می‌ خواهم. پس از او آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده و مهربان است.

 

ستایش ویژهٔ خداوند است برای احسان وی و شکر و سپاس برای توفیق و امتنان وی و گواهی می‌ دهم که معبودی به حق نیست جز الله که تنها و بی ‌شریک است و گواهی می دهم که محمد، بنده و پیامبر اوست. درود و سلام بسیار خداوند بر او و بر اهل بیت و یاران او باد.

 

ای مسلمانان:

 

نصیحت و خیر خواهی، اصلی از اصول دین است. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ فرموده‌اند: «دین نصیحت است» [به روایت مسلم]

 

مسلم خیر خواه دیگران است و اگر این نصیحت و خیر خواهی در یک جامعه فراگیر شود هم ‌گرائی و مودت و صلاح در آن فراگیر می ‌شود و گناه، اگر پنهان شود تنها به صاحب خود زیان خواهد رساند اما اگر علنی انجام شود به همه زیان خواهد رساند.

 

و کلید زندگی قلب تدبر قرآن و ترک گناهان است.

 

سپس بدانید که خداوند شما را به درود و سلام بر پیامبرش امر نموده و در آیات محکم کتاب خود فرموده است:

{إِنَّ اللهَ وَمَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الذِیْنَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیْمًا} [احزاب: ۵۶]

 

خداوندا بر بنده پیامبر ما محمد درود و سلام فرست و ار خلفای راشد وی که به حق حکم می ‌نمودند، ابوبکر و عمر و عثمان و علی و از دیگر صحابهٔ پیامبرت و همچنین از ما با عفو و کرم خود راضی و خشنود باش ای گرامی ‌ترین گرامیان.

 

خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت بخش و شرک و مشرکان را خوار گردان و دشمنان دین را نابود گردان و این سرزمین و دیگر سرزمین‌های مسلمان را در امن و امان بدار.

 

خداوندا اوضاع مسلمانان را در همه جای دنیا اصلاح نما و آنان را به زیبایی به سوی خود باز گردان. خداوندا ای قوی و ای عزیز، ای بزرگ و ای ملیک، ای جبار و ای مهمین، مستضعفان مسلمان را در سرزمین شام یاری ده. خداوندا یا و یاور آنان باش، خداوندا سرزبازان آسمان را به یاری آنان بفرست و سربازان زمین را برایشان مهیا گردان. خداوندا تیرشان را به هدف برسان و کلمه ‌شان را یکی گردان.

 

خداوندا بلا و مصیبت را بر دشمنان خود و دشمنان آنان بگردان. خداوندا تو آنان را نابود گردان و از شر آنان به تو پناه می ‌بریم. خداوندا سربازان و تجهیزاتشان را علیه آنان بگردان ای پروردگار جهانیان. خداوندا زمین را از زیر پای آنان به لرزه درآر و میان آنان تفرقه انداز ای دارای جلال و بزرگی.

 

خداوندا تویی آن خدای یگانه ‌ای که معبودی به حق جز تو نیست. تو بی ‌نیازی و ما نیازمندانیم، باران را بر ما نازل گردان و ما را از نومیدان مگردان. خداوندا ما را باران عطا کن.

 

{پروردگارا ما به خود ستم نمودیم و اگر تو ما را مورد مغفرت و رحمت خود قرار ندهی بی ‌تردید از زیانکاران خواهیم بود} [اعراف: ۲۳]

 

بندگان خداوند:

{همانا الله به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان امر نموده و از فحشا و منکر و تجاوز باز می ‌دارد. او شما را چنین پند میدهد باشد که یادآور گردید} [نحل: ۹۰]

پس خداوند بزرگ را یاد کنید تا شما را یاد کند و او را برای نعمت‌ هایش شکر گویید تا شما را افزون دهد و بی‌ تردید یاد الله بزرگتر است و الله به آنچه می‌ کنید آگاه است.

 

 

    منبع: http://bidari.net/archives/4285e4