استقامت و تداوم در عبادت موضوع: خطبه های نماز جمعه تاریخ انتشار: 2015-10-11 | بازدید: 1235

استقامت و تداوم در عبادت

خطبه‌ی اول

سپاس و ستایش از آن الله است که جان را آفریده، و اموات را زنده می‌گرداند، و سهمِ هر کس را اعطا می‌نماید، او را برای ادای حقِّ نعمت‌های بسیارش می‌ستایم، و به خاطر فضل و کرمش شکر می‌گویم، و آن گونه که از تنگنا راهایی یابم و خشم و غضب از من دور گردد، گواهی می‌دهم معبود به حقّی جز خداوند یکتا و بی‌همتا وجود ندارد، و گواهی می‌دهم پیامبر و سرور ما محمد، بنده و فرستاده‌ی او بوده که رحمتی برای همه‌ی جهانیان است، درودی و سلامی جاودان بر وی و خاندان و یارانش باد.

اما بعد، ای مسلمانان :

از الله پروا کنید که تقوای خداوند بهترین دارایی؛ و فرمانبرداری وی، والاترین شَرَف است، [الوصف: start-icon] یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ [الوصف: end-icon] [الوصف: start-icon] ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آن گونه که حق تقوا و پرهیزگاری است، از خدا پروا کنید! و از دنیا نروید، مگر این که مسلمان باشید [الوصف: end-icon] [آل عمران: 102].

ای مسلمانان:

دنیا کالایی گذرا، و مالی تاراج شده، و خانه‌ای ویران، و جانی است که به یغما برده می‌شود، پس خوشا به حال کسی که مَرکَب خود را برای کوچ آماده نموده، و مجالِ زندگانی را قبل از مرگ دریافته است.

همچنان مشتاق کوچ بود و از آن یاد می‌نمود، تا آن گاه که شتران بر در خانه‌اش زانو زدند.

پس زمانِ کوچ در حال هوشیاری و آمادگی به سراغش آمد، و توشه‌ای بر گرفته بود و آرزوها او را به خود مشغول نساخته بودند.

پس ای کسی که فرجام و عاقبت خود را فراموش کرده‌ای و در دریای گمراهی غرق شده‌ای:

زندگانی را دریاب که عمر کوتاه است، و مرگ ناگهان هجوم می‌آورد

و اگر عمرت به پایان برسد، وارد حفره‌ای می‌شوی، و منکر و نکیر از تو باز خواست می‌کنند.

و برای آنچه از دست داده‌ای با سوز گریه خواهی کرد، بی‌تردید حسابِ گنهکاران بسیار سخت است.

سر انجام گنهکاران شقاوت و تیره بختی است، و هر کس کوتاهی کند، کوتاهیش او را خوار می‌کند.

ای کسی که در رمضان از مفطرات دوری گزیدی و از معبود خود ترسیدی و مراقب بودی .. ای کسی که شب را با تسبیح و تلاوت قرآن و رکوع و سجود سپری نمودی .. ای کسی که برای الله و در راه نیکی و بخشش و بخشندگی از اموال خود بخشیدی .. ای کسی که با نَفْسِ خود پیکار نمودی و آن را از سراشیبی و سقوط نجات داده و به سوی قُلّه‌های مجد و بزرگی بُردی؛ از کسانی نباش که عمل نیک انجام داده سپس از آن دست می‌کشند، .. از کسانی مباش چیز کمی را می‌بخشد و سپس بخل ورزیده و از بخشش خوداری می‌کند .. و از کسانی نباش که گناه را ترک کرده و دوباره مرتکب آن می‌شوند.

ای کسی که به سوی خیر و نیکی می‌شتابی .. و از شرّ دوری می‌گزینی .. دلسوز نیازمندانی .. و قرآن را تلاوت می‌کنی .. و ساکن مساجد هستی .. و شب به تهجد و دعا بر می‌خیزی .. نماز می‌گزاری و فروتن و گِریانی: پس از رمضان نافرمان مباش .. و بر بندگان ستم نکن .. و در انجام واجبات بی‌توجه و غافل نباش.

چه بد بنده‌ای است کسی که در رمضان پروردگارش را می‌پرستد، اما هرگاه رمضان به پایان رسید، عبادت بر دوشش سنگینی می‌کند و عبادت فروان او رو به کاستی می‌نهد و مطیعِ شیطان و اهداف او می‌شود.

ای بنده‌ی الله! از کسانی نباش که به عقب باز می‌گردند .. و مسیرِ حرکت خود را تغییر می‌دهند .. و آنچه را که با دست خود محکم نموده، تباه می‌سازند .. و هر آنچه را که ساخته و بنا نموده، تخریب می‌کنند.

ای بنده‌ی الله! عَزم خود را استوار کن، و ثابت قدم باش؛ قاطعیت و اراده به هر کس عطا شود، خیر و برکت او را فرا می‌گیرد، و به هر کس استقامت و ثبات داده شود، گشایش و نعمت به او روی می‌آورند، چون عزم و اراده به پر منفعت‌ترین چیزها حکم می‌کند، و استقامت انسان را به سوی مجد و بزرگی می‌برد.

شداد بن اوس - رضی الله عنه - به روایت امام احمد و طبرانی می‌گوید: رسول الله - صلی الله علیه وسلم – به من فرمود: «ای شداد بن اوس! هرگاه دیدی مردم طلا و نقره می‌اندوزند، تو این کلمات را گنجینه‌ی خود قرار ده: بار الها! از تو استقامت و ثبات در امور، و عزم و اراده بر راه رشد و هدایت را می‌خواهم، و موجبات رحمت تو و اسباب آمرزش تو را مسألت می‌کنم، و از تو می‌خواهم شُکرِ نعمتِ تو را به جای آورم، و به نیکی تو را عبادت کنم، و از تو قلبی سالم و زبانی راستگو طلب می‌کنم، خداوندا! از خیر و نیکی آنچه را می‌خواهم که خود می‌دانی، و از شرِّ آنچه که به آن آگاهی به تو پناه می‌برم، و برای آنچه که می‌‌دانی طلبِ آمرزش می‌کنم، به راستی که تو به همه‌ی اسرار آگاهی».

پس با استقامت و اراده بر حالت زیبا، و راه مستقیم خود پیش برو، و بر عمل خود تداوم و استمرار داشته باش؛ علقمه در حدیث متفق علیه می‌گوید: از امّ المؤمنین عایشه - رضی الله عنها - پرسیدم: ای مادر مؤمنان! عمل رسول الله - صلی الله علیه وسلم - چگونه بود؟ آیا روزهایی را به اعمال و عبادات اختصاص می‌داد؟! گفت: "نه، ایشان بر هر عملی استمرار و تداوم داشت، و کدامیک از شما می‌تواند آنچه را که رسول الله - صلی الله علیه وسلم -  انجام می‌دادند، انجام دهد؟!».

و محبوب‌ترین عمل نزد الله متعال عملی است که تداوم داشته و بر آن مواظبت کرد، هر چند کم باشد؛ عمل اندک و همیشگی رشد و افزایش می‌یابد، و اعمال بسیار و سخت باعث بیزاری و خستگی گشته و قطع می‌شود و ادامه پیدا نمی‌کند.

بار الها! به ما استقامت در طاعات و عبادات، و شتاب در خیرات، و تا هنگامِ مرگ ثباتِ بر حقّ، عطا کن؛ ای شنوا! و ای مهربان! و ای کریم! و ای اجابت کننده‌ی دعاها!.

خطبه‌ی دوم

سپاس و ستایش از آن الله است که با قرآن و سنّت بر ما ارج نهاد و ما را بهترین امّت قرار داد، و او را برای نعمت‌های بی‌شمارش می‌ستایم، و آن گونه که بهترین پناه است گواهی می‌دهم معبود به حقی جز خداوند یکتا و بی‌همتا وجود ندارد، و گواهی می‌دهم پیامبر و سرور ما محمد بنده و فرستاده‌ی او بوده، و پروردگار، او را رحمتی برای جهانیان گردانده است، درود و سلامِ همیشگی تا روز قیامت بر وی و خاندان و یارانش باد.

اما بعد، ای مسلمانان :

از الله پروا کنید و مراقب باشید و از او اطاعت نموده و نافرمانی نکنید، خداوند در سوره توبه می‌فرماید : [الوصف: start-icon] یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ [الوصف: end-icon] [الوصف: start-icon] ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از الله بترسید و با راستان و راستگویان باشید [الوصف: end-icon] [التوبة: 119].

ای مسلمانان:

روزه‌ی شش روز از شوال بنابر قول اصح سنّت است، که بزرگان، دلیل آن را تأیید نموده و بر روایت آن اعتماد کرده‌، و اسناد آن را تصحیح نموده‌اند؛ امام مسلم از ابو ایوب انصاری - رضی الله عنه - روایت می‌کند، رسول الله - صلی الله علیه وسلم - فرمودند: «کسی که ماه رمضان را روزه بگیرد و سپس با شش روز از شوال آن را دنبال کند، مانند روزه‌ی تمام سال است».

امام احمد و ابن ماجه از ثوبان - رضی الله عنه – روایت می‌کنند: پیامبر - صلی الله علیه وسلم – فرمودند: «هر کس پس از عید فطر شش روز، روزه بگیرد بمانند روزه‌ی تمام سال است، و هر کس یک نیکی انجام دهد، برای او ده برابر آن پاداش خواهد بود».

در روزه‌ی شش روز از شوال، نزد بزرگانِ صاحبِ جلال، امتیاز و فضیلت است

و روزه گرفتن پس از عید، شتاب به سوی خیر و نیکی، و اقدام و مبادرت به انجام عبادت است.

فضیلت آن با روزه‌ی متوالی یا جدای از هم در ابتدا یا انتهای ماه شوال، حاصل می‌شود، و روزه‌ی آن همراه با نیت قضای ماه رمضان صحیح نمی‌باشد؛ پس هر کس چنین کرده، قضای رمضان از او دوش او ساقط نشده است.

و حرام است روز هشتم شوال را عید قرار داد و در آن همانند روز عید غذا پخته و عید را تبریک گفت، برخی از مردم آن را عید ابرار می‌نامد، و کسی که روزه‌ی شش روز را کامل نموده می‌گوید: این عید من است! پس هر کس مرتکب هر یک از این اعمال شود، در دین مرتکب بدعت شده و با راه و روش سلف صالح مخالفت ورزیده است.

شیخ الاسلام ابن تیمیه - رحمه الله - می‌گوید: "و اما هشتم شوال نه عید ابرار است و نه عید فاجران، و جایز نیست کسی آن را عید بداند، و یا هیچ یک از شعائر عید را در آن روز انجام دهد".

و بر ستوده‌ی هدایتگر و شافع همه مخلوقات درود و سلام بفرستید؛ چون هر کس بر وی یک درود بفرستد خداوند بر او ده درود می‌فرستد.

خداوندا! بر پیامبر و سرور ما محمد، که به رحمت و پاداش بشارت داده، و نسبت به خشم و عذاب هشدار داد، و شفاعتگر روز قیامت می‌باشد، دورد و سلام بفرست، و بار خدایا! از همه‌ی خاندان و یاران وی خشنود باش، و همراه با ایشان از ما نیز راضی و خشنود شو، ای کریم و ای وهاب!.

بار الها! به اسلام عزت ببخش و مسلمانان را یاری بنما، و آیین شرک و مشرکان را خوار و ذلیل بگردان، و دشمنان دین را نابود کن، و سربازانِ پاسدارِ ما را بر قوم ستمکار پیروز بگردان ای پروردگار جهانیان!.

خداوندا! بر همه‌ی کشورهای مسلمان با امنیت و رفاه و استقرار منّت بگذار، ای پروردگار جهانیان!.

خدایا، فتنه‌ها و شرارت‌ها و مصیبت‌ها و جنگ و درگیری‌ها را از سر ما و همه‌ی کشورهای مسلمان بردار، ای پروردگار جهانیان!.

بار خدایا! بیماران ما را شفا ده، و به اموات ما رحم کن، و درماندگان را گشایش عطا بفرما، و اسیران ما را رهایی بخش، و ما را بر دشمنانمان پیروز بگردان، ای پروردگار جهانیان!.

خداوندا! دعای ما را شنیده و به درگاه خود بپذیر، ای شنوا! و ای نزدیک! و ای اجابت کننده‌ی دعاها!.