مزین شدن به آداب خداوندی
مزین شدن به آداب خداوندی موضوع: دعوت و حکمت تاریخ انتشار: 2016-03-13 | بازدید: 928

مزین شدن به آداب خداوندی

 

دانشمند گرانقدر عبدالعزیز بن عبدالله بن باز – رحمه الله –

حمد و ستایش از آن خداوند است و با درود وسلام بر پیامبر خدا ، اما بعد :

برهمه ی مردان و زنان مومن واجب است که به اخلاق خداوندی مزین گشته و از منهیات دوری گزینند ، در خوردن و نوشیدن و پوشیدن و .. اسراف و زیاده روی ننمایند ، همچنین در میهمانیهای عمومی و خصوصی جانب اعتدال را رعایت کرده و به مقدار مناسب مصرف نمایند ، هر گاه برای گروهی تدارک غذا دیده شد اما آنها یا تعدادی از مهمانان سروعده حاضر نشدند این اسراف نامیده نمی شود ، منتها باید نهایت سعی بشود که برای نیازمندان ، غذا تهیه شده و به سوی آنها فرستاده شود ، و یا اینکه به صورت بهداشتی نگهداری گردد تا بعدا مورد استفاده قرار گیرد و به هیچ وجه غذاها در زباله دان ریخته نشود . اما اگر چاره ای جز این نبود بایستی آن را به مکانی دور حمل کنند تا مورد استفاده ی چهارپایان قرار گیرد . و این را بدانیم که اگر امکان رساندن غذا به کارگران و فقیران باشد ، باید این امر صورت گیرد تا از تضییع اموال جلوگیری شده و در اسراف و تبذیر واقع نگردیم ، یقینا خداوند تبارک و تعالی بندگان میان رو را ستایش کرده و از آنها با عنوان عباد الرحمن یاد فرموده و در مورد اوصافشان می فرماید : ((و کسانی‌اند که چون انفاق کنند، نه ولخرجی می‌کنند و نه تنگ می‌گیرند، و میان این دو [روش‌] حد وسط را برمی‌گزینند. )) الفرقان 67 .

 

و این حد وسط است ، نه اسراف و نه بخل بلکه همیشه بین ایندو یعنی بر اساس عدالت و کفایت گام بر می دارند ، و خداوند بلند مرتبه و پاک آنها را ستایش می کند آنجا که می فرمایند : ((و کسانی‌اند که چون انفاق کنند، نه ولخرجی می‌کنند و نه تنگ می‌گیرند،)) اسراف یعنی زیاده روی و تنگی یعنی بخل ، که بخل ورزیدن و اسراف هر دو نکوهیده و ناپسند است ، و هیچکدام مورد تایید شرع نیست و به این خاطر است که خداوند تبارک و تعالی عباد الرحمن را ستایش می کند و می فرماید : ((و کسانی‌اند که چون انفاق کنند، نه ولخرجی می‌کنند و نه تنگ می‌گیرند، و میان این دو [روش‌] حد وسط را برمی‌گزینند. )) الفرقان 67 .

 

این سفارشی است برای همه ی شما خواهران و برای هر انسان مسلمانی که متخلق به این اخلاق کریمانه گردد ، و سعی نماید که در جشن ها این مساله را رعایت نموده و از اتلاف اموال ، خودداری کند و بیش از اندازه ، تدارک  غذا را نبیند ، چرا که بهره وری مال به حفاظت کردن از آن است  و افراد نیازمند  و کسانی که محتاج نان شب و لباس و پولند در این کشور و دیگر کشورها بسیارند .

 

و اگر چه کشور ما به لطف خداوند جزء بهترین کشورهاست و خداوند نیکی های دین و دنیا را به ساکنانش ارزانی داشته است ، اما با این وجود ، هر گاه در شهرها و روستاها جستجو کنیم ، نیازمندانی را می یابیم که محتاج یاری و دریافت کمک های نقدی از محل زکات و یا غیره می باشند ، و دادگاههای شرع و افراد مورد اعتماد که عهده دار این امر هستند بایستی ما یحتاج آنها را بینشان توزیع نمایند .  و در بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیایی و دیگر جاها وضعیت بسیار بدتر است و آنقدر در تنگنا و فشار هستند که تنها خداوند از حالشان باخبر است . علاوه بر این مجاهدان افغان و پناهندگان پاکستانی ، در نیازمندی شدید مالی قرار دارند ، حالا ما چطور به خودمان اجازه می دهیم که اسراف و زیاده روی نموده و اموال را تلف نماییم در حالیکه در کشور ما و دیگر سرزمین ها نیازمندان زیادی وجود دارند ، این هر گز درست نیست بلکه واجب است در همه ی امور اعم از خوردن و نوشیدن و پوشاک و جشن ها و .. میانه رو باشیم . 

 

و جشن های عروسی بسی خطرناک است ، چرا که بسیاری از مردم آن را مایه ی مباهات و افتخار قرار داده و هزینه های گزافی را متحمل می شوند ، بگونه ای که کار به بدهی و تکلف می کشد ، لذا شایسته است مرد و زن مومن این امر را رعایت کند ، زن بایستی ملاحظه ی همسر و پدر و برادرش را داشته باشد و آنها را مجبور به کاری که از توانشان خارج است نکند ، بلکه آنها را بر صرفه جویی یاری دهد و هرگاه مشاهده کرد که پدر یا برادر یا همسر و یا پسرش به اسراف و زیاده روی تمایل دارند آنها را پند داده و بگوید : تقوای الهی را داشته باش ، ما به این نیازی نداریم اگر بی نیاز باشیم باید صدقه دهیم و به بندگان خدا نیکی نماییم و در غیر این صورت در رفع ضروریات زندگیمان هزینه می نماییم . از عبدالله بن عمرو بن العاص رضی الله عنهما روایت شده است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند : بخور و بنوش و بپوش و بدون اسراف و غرور صدقه بده .( ابوداود و احمد از عمرو بن شعیب از پدرش از جدش روایت کرده  است .) آری بدون اسراف و تکبر . برخی از مردم بخاطر تکبر و فخر فروشی و غرور ،  بیشتر از نیاز، غذای عروسی را تدارک می بینند و این هر گز جائز نیست بلکه باید به اندازه نیاز غذا درست کند و لباسی بپوشد که مناسبش بوده و با آن دچار کبر و فخرفروشی نگردد ، و این هیچ منافاتی با زیبایی ندارد چرا که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و پروردگار می فرماید : ((ای فرزندان آدم زینت [ پوشاک‌] خود را در هر مسجد برگیرید )) ، بنابر این زینت معمولی و مناسب هیچ اشکالی ندارد ، خوردن غذای حلال و پاک و مناسب به دور از اشکال است ، چرا که خداوند تبارک و تعالی غذاهای پاک را حلال کرده اما باید به اندازه ی نیاز باشد نه اینکه اموال را تلف کند و چیزی را بپوشد که برایش ضرر دارد و بدان نیازی نیست و لباسهایش را بخاطر بلندی بر روی نجاسات بکشد .

 

زن باید لباسش به اندازه ای بلند و گشاد باشد که پاهایش را بپوشاند اما لباس مرد باید بالاتر از پاشنه ی پا باشد . چرا که پای زن عورت است و با لباسش باید آن را بپوشاند ، اما مرد حق ندارد لباسش را پایین تر از کعب قرار دهد ، رسول الله صلی الله صلی الله علیه و سلم می فرمایند : آن مقدار از لباس که پایین تر از پاشنه ی پاست در آتش می باشد .( بخاری آن را روایت کرده است ) که این در مورد مردان است ، و درجایی دیگر آن حضرت صلی الله علیه و سلم می فرمایند : (( سه گروهند که خداوند با آنها سخن نمی گوید و در روز قیامت به آنها نگاه نمی کند و آنها را پاک نمی گرداند و عذاب دردناکی دارند : آنکس که لباسش از پاشنه ی پا ، پایین تر است ، و کسی که در مورد آنچه که به دیگران می دهد منت می گذارد و شخصی که با قسم دروغ کالایش را به فروش می رساند . ( مسلم آن را روایت کرده است . ) از خداوند می خواهیم ما را از آنچه که موجب خشم خداوند است نگه دارد .

 

و پیامبر اسلام صلی الله علیه و سلم می فرمایند : (( آنکس که لباسش را از روی تکبر بر روی زمین می کشد ، خداوند در روز قیامت به او نظر نمی افکند .( متفق علیه ) . لذا همه  ی این موارد گویای این مطلب است که بر مرد واجب است که لباسش را بالاتر از پاشنه یعنی از ساق تا پاشنه قرار دهد و هرگز لباسش پایین تر از پاشنه اش نباشد .

اما زن ، عورت است و لازم است لباسش بلندو گشاد بوده تا به هنگام راه رفتن پوشیده باشد و یا اینکه ، جورابی را بپوشد .

 

خلاصه : بر همه ی ما چه زن و چه مرد ، واجب است میانه روی را رعایت نماییم ، در مخارج ، پوشش و جشن ها و .. این نکته مد نظرمان باشد ، حتی در عبادات هم زیاده روی ننماییم و همیشه حد وسط را نگه بداریم ، خداوند تبارک و تعالی می فرمایند : ((و دستت را [از شدت بخل‌] بر گردنت مبند، و نیز بسیار گشاده‌اش مدار که ملامت زده و حسرت زده بنشینی‌)) الاسراء 29 . و درجایی دیگر می فرماید : ((و کسانی که چون انفاق کنند، اسراف نمی‌کنند و بخل نمی‌ورزند و در میان این دو اعتدالی هست‌))الفرقان 67

 

امیدوارم مختصری را که ذکر کردم ، کفایت کند و از خداوند تبارک و تعالی مسالت دارم همه ی ما را در آنچه که مورد رضایتش و باعث صلاح قلب ماست ، موفق بگرداند ، به ما فهم در دین عنایت فرماید و امیرانمان را اصلاح کند و به آنها توفیق انجام کارهای نیک را عنایت فرماید و اطرافیانشان را هم نیک بگرداند و به آنچه که خیر امت در دنیا و آخرت است موفقشان بدارد . از خداوند می خواهم همه ی مسلمانان را اصلاح کند ، و بهترینشان را امیرشان بگرداند و امرایشان را اصلاح نموده و به ما و آنها دانش سودمند و عمل نیکو عنایت فرماید ، و حاکمانشان را موفق بدارد که بتوانند احکام شریعت را اجرا نموده و در جامعه نهادینه سازند و از مخالفانشان در امان بمانند ، خداوند بر این مساله قادر است و با درود و سلام بر پیامبرمان محمد و بر خاندان و یاران و پیروانشان تا روز قیامت .

 

 

 

 

 

 

    منبع: islamtape

 

نصیحت و حکمت

زید بن خالد جهنی رضی الله عنه گفت: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: «َمنْ فَطَّرَ صَائِمًا کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ، غَیْرَ أَنَّهُ لا یَنْقُصُ مِنْ أَجْرِ الصَّائِمِ شَیْئًا‏».

یعنی: «هرکس روزه داری را افطار دهد همانند اجر (روزه) او می برد، بدون آنکه از اجر روزه دار چیزی کم شود».

ترمذی (807) وابن ماجه (1746) و ألبانی در "صحیح الترمذی" (647) آنرا صحیح دانسته است.

نظر سنجی

شما به کدام بخش سایت بیشتر مراجعه میکنید؟









      

گالری تصاویر
  • قرآن

    قرآن

  • حدیث

    حدیث

  • دعا

    دعا

Close

برای دریافت مطالب جدید سایت لطفا ایمیل خود را وارد نمایید.