معنای بندگی و عبودیت در اسلام
معنای بندگی و عبودیت در اسلام موضوع: ایمان تاریخ انتشار: 2016-10-03 | بازدید: 852

معنای بندگی و عبودیت در اسلام

 

بندگی مسلمان برای الله عزوجل همان چیزی است که الله سبحانه و تعالی در کتاب خود به آن دستور داده و پیامبران را برای آن فرستاده است؛ چنانکه می‌ فرماید: (و در حقیقت در میان هر امتی فرستاده ‌ای برانگیختیم [تا بگوید] الله را عبادت کنید و از طاغوت بپرهیزید)[1].

 

عبودیت در زبان عرب از «تعبید» گرفته شده؛ مثلا می ‌گویند: راه را تعبید کردم: یعنی هموار و آسانش نمودم. عبودیت بنده برای الله تعالی شامل دو معنای عام و خاص است: اگر منظور از آن تسخیر باشد، عبودیت به معنای عام آن خواهد بود که همه ‌ی مخلوقات از همه‌ ی جهان بالا و پایین و عاقل و غیر عاقل و تر و خشک و ساکن و متحرک و کافر و مومن و بدکار و نیکوکار، همه مخلوق الله عزوجل و همه‌ ی آنها  تحت تسخیر و تدبیر او هستند و هر کدام حدی دارند که [خواسته یا ناخواسته] نزد آن متوقف می ‌شوند.

 

اما هر گاه منظورمان از بنده، شخص عبادتکاری است که مطیع امر الله است، این بندگی تنها مخصوص مؤمنان است نه کافران، زیرا مؤمنان بندگان حقیقی  الله هستند که در ربوبیت و الوهیت و نام‌ها و صفات الله، توحید او را پیشه ساخته ‌اند و چیزی را با وی شریک نساخته ‌اند.

 

چنانکه الله متعال در داستان ابلیس چنین حکایت می ‌کند: (گفت: پروردگارا به سبب آنکه مرا گمراه ساختی من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان می ‌آرایم و همه را گمراه خواهم ساخت* مگر بندگان خالص تو از میان آنان را * فرمود: این راهی است راست [که] به سوی من [منتهی می ‌شود] * در حقیقت تو بر بندگان من تسلطی نداری مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند)[2].

اما عبادتی که الله عزوجل به آن دستور داده نامی است جامع برای هر سخن و عمل ظاهری و باطنی که الله متعال آن را دوست دارد و از انجام آن خشنود می گردد، و بیزاری از هرچه مخالف آن باشد. بنابراین شهادتین و نماز و حج و روزه و جهاد در راه الله و امر به معروف و نهی از منکر و ایمان به الله و ملائکه و پیامبران و روز قیامت، همه در تعریف عبادت می ‌گنجند و اساس این عبادت بر اخلاص است، یعنی اینکه هدف عابد از عبادتش به دست آوردن خشنودی الله و خانه‌ ی آخرت باشد. الله متعال می ‌فرماید: (و متقی ‌ترین [مردم] از آن [جهنم] دور داشته خواهد شد* همان که مال خود را می ‌دهد [برای آن که] پاک شود * و هیچکس را به قصد پاداش [و عوض] نعمت نمی ‌بخشد * جز خواستن رضای پروردگارش که بسی برتر است [منظوری ندارد] * و قطعا به زودی خشنود خواهد شد)[3].

 

بنابراین اخلاص و سپس راستی ضروری است، به عبارت دیگر مؤمن تلاش خود را در راه اجرای فرمان الله تعالی و دوری از منهیات او و آمادگی برای دیدار الله متعال و ترک عجز و تنبلی و دور نگه داشتن نفس از هوا و هوس به کار گیرد، همانگونه که الله عزوجل می‌ فرماید: (ای کسانی که ایمان آورده‌ای از الله پروا کنید و با راستان باشید)[4].

 

و پس از آن پیروی از رسول الله صلی الله علیه و سلم لازم و ضروری است؛ یعنی بنده ‌ی عبادتگزار الله باید بر اساس شریعت الله عزوجل و نه بر حسب هوای نفس و دلخواه خود، عبادت او را به جای آورد و دچار بدعت نشود، و منظور از پیروی از رسول الله صلی الله علیه و سلم که از سوی پروردگار فرستاده شده، همین است. با دانستن این امور برای ما آشکار می‌ شود که هر چه با این تعریف مخالف باشد همه بندگی مردم است. در نتیجه ریا بندگی مردم است و شرک بندگی مردم است و ترک امر پروردگار و خشم او برای خشنودی مردم، بندگی مردم است، و هر کس طاعت هوای نفس خود را بر طاعت پروردگار مقدم بدارد از مقتضای عبادت خارج شده و خلاف راه راست گام برداشته است. به همین سبب، رسول الله صلی الله علیه و سلم فرموده: بدبخت شد بنده‌ ی دینار و بدبخت شد بنده‌ ی درهم و بدبخت شد بنده‌ ی لباس... اگر به او بدهند خشنود می ‌شود و اگر ندهند خشمگین می ‌شود. بدبخت گردید و بیماری‌ اش درمان نشد و اگر خاری به پایش رود کسی آن را بیرون نیاورد.

 

و عبودیت الله شامل محبت و ترس و امید است، یعنی بنده پروردگارش را دوست دارد و از مجازات او می‌ ترسد و به رحمت و ثوابش امیدوار است. این‌ ها سه رکنی هستند که [رابطه‌ ی صحیح بندگی با پروردگار] جز با آنها استوار نمی ‌گردد.

 

بندگی برای الله عزوجل شرف است و افتخار، نه ذلت و سرشکستگی، چنانکه شاعر عرب می ‌گوید:

آنچه بر سربلندی و افتخار من افزوده، و نزدیک است با آن ثریا را زیر پا بگذارم، همین است که به من بگویی: ای بنده ‌ام! و همین که احمد را به پیامبری من مبعوث کرده‌ ای.

و در آخر از الله متعال خواهانیم ما را از بندگان صالح خود گرداند، و درود و سلام الله بر پیامبر ما محمد و بر آل و اصحاب وی باد.

 

منبع: اسلام سوال و جواب

 

 

[1] ـ نحل:36: ﴿وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ﴾.

[2] ـ حجر:39ـ42: ﴿قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الأَرْضِ وَلأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ(۳۹) إِلا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ(۴۰) قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ(۴۱) إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ﴾.

[3] ـ اعلی:17ـ21: ﴿وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَی (۱۷) الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّی (۱۸) وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَی (۱۹) إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَی(۲۰) وَلَسَوْفَ یَرْضَی﴾.

[4] ـ توبه:119: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَکُونُواْ مَعَ الصَّادِقِینَ﴾.

 

 

    منبع: islamtape

 

نصیحت و حکمت

از ابوذر غفاری رضی الله عنه روایت شده که گفت: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند:

« إنه من قام مع الإمام حتی ینصرف کتب له قیام لیلة‏».

یعنی: هرکس (در شبهای رمضان) همراه امام نماز بخواند تا آنکه تمام می شود، خداوند متعال اجر نماز شب را ‏برای وی می نویسد.‏‎ ‎

أبی داود (1370)‏ و ألبانی  در "صلاة التراویح" (ص 15‏) و "صحیح النسائی" (1604) آنرا صحیح دانسته است.

نظر سنجی

شما به کدام بخش سایت بیشتر مراجعه میکنید؟









      

گالری تصاویر
  • قرآن

    قرآن

  • حدیث

    حدیث

  • دعا

    دعا

Close

برای دریافت مطالب جدید سایت لطفا ایمیل خود را وارد نمایید.