برشمردن و حفظ کردن اسمای حسنی، اساس علم است موضوع: ایمان تاریخ انتشار: 2018-04-02 | بازدید: 47

برشمردن و حفظ کردن اسمای حسنی، اساس علم است

برشمردن اسمای حسنی و دانستن آنها، اساس آگاهی یافتن از هر دانستنی و دانشی است؛ زیرا داشتن دانش نسبت به آفریده‌ها یا دستورات الله متعال، پی بردن به آن چیزی است که الله عزوجل، خلق نموده یا آگاهی یافتن از آن چیزی می‌باشد که الله متعال، آن را مشروع نموده و وضع کرده است.

منبع آفرینش و فرمان، نام‌های الله تعالی هستند و خلق و امر، جزو مقتضیات اسمای الله تعالی می‌باشند. پس امر و فرمان، همه از نام‌های الله تعالی سرچشمه می‌گیرد و تمام اوامر الهی، خوبند و از منافع بندگان بیرون نیستند و بر اساس مهرورزی و مهربانی با بنده انجام شده‌اند و الله عزوجل، با اوامر و نواهی خویش که مایه به کمال رسیدن بندگان می‌باشد، نسبت به آنان احسان نموده است؛ زیرا منبع اوامر و نواهی او، اسمای حسنی هستند و هیچ یک از کارهای الله متعال، از دایره دادگری، عدالت، حکمت، مصلحت و مهربانی بیرون نیست. چون کارهای الله متعال از اسمای حسنی سرچشمه می‌گیرد. از این رو در آفرینش پروردگار، خلل و ناهماهنگی و بیهودگی وجود ندارد و او، مخلوقاتش را بی‌هدف و بیهوده نیافریده است. چنانچه هر موجودی را که او به وجود آورده، وجود چیزهای دیگر را تابع وجود او نموده است. بدین ترتیب پس از آنکه آفریننده، به چیزی موجودیت بخشیده، توابع آن نیز پدیدار شده‌اند. همچنین دانستن اسمای حسنی، آگاهی یافتن از سایر علوم و دانستنی‌هاست.

به عبارتی دانستن نام‌های پروردگار و بر شمردن آن، اساس و پایه سایر علوم و دانستنی‌ها می‌باشد. بنابراین هرکس، آنگونه که باید و شاید، نام‌های او را برشمارد و فرا بگیرد، در حقیقت به تمام دانستنی‌ها دست یافته است. زیرا برشمردن و حفظ کردن نام‌های الله متعال، اصل و پایه هر علم و دانشی است. چون دانسته‌ها از مقتضیات اسمای حسنی هستند و بدان مرتبط می‌باشند. در این بیندیش که آفرینش و فرمان، برخاسته از علم و حکمت پروردگار می‌باشند و از آنجا که آفرینش و فرمان، از منبع علم و حکمت سرچشمه می‌گیرند، از این رو در آنها هیچ کاستی و نقصی مشاهده نمی‌شود. چون وجود خلل و کاستی در فرمان یا عمل بنده، یا به خاطر نادانی بنده است و یا به خاطر عدم فرزانگی و بی‌حکمتی او. اما پروردگار متعال، دانای حکیم است؛ پس در کار یا فرمان او خلل و ناسازگاری و تضادی وجود ندارد^([1]).

منبع: برگرفته از کتاب: شرح اسمای حسنی در پرتو قرآن و سنت، مؤلف: د. سعید بن علی بن وهف قحطانی، مترجم: محمد گل گمشادزهی.