فضیلت رفتن به مسجد
برادر... اگر بدانی وقتی به مسجد نمیروی چه فضیلتی را از دست میدهی... از تأسف و حسرت انگشت به دهان میگزی...
کسی که برای یاد الله تعالی به خانهی او میرود، ببین چه میوههای تازهای از آن بر میچیند:
1ـ منزلگاههای بهشتی نصیبش میشود:
اگر به تو بگویند که هرگاه به فلان جا بروی، جایزهای دنیوی نصیبت میگردد... اگر هم دور باشد به سوی آنجا میشتابی و تلاش بسیاری میکنی تا بدانجا برسی... خودت را به زحمت میاندازی... بر ناتوانیات غلبه میکنی... و همچون مبارزی که به میدان جنگ میشتابد، به سوی آنجا شتاب میکنی... حال که رفتن تو به مسجد آسانتر... و اجر و ثوابش بزرگتر و فراوانتر است چه میکنی؟!!
بهتر نیست که دامن به کمر بزنی... و آماده و حاضر به یراق باشی؟
از ابو هریره رضی الله عنه نقل است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: (هرکه به مسجد رفت و آمد کند، به همان اندازهای که رفت و آمد میکند الله برای او در بهشت، منزلگاهی فراهم میکند)، (روایت بخاری و مسلم).
این پاداشی است که بالاتر از آن نیست... و ثوابی است که سزاوار تحسین است!.
منزلگاهی جاودانه در بهشتهای برین... اگر در زیباییاش اندیشه کنی... و زینتش را به چشم ببینی... و منظرهی آن را نظاره کنی... و جلوهی آن را به تماشا بنشینی... و از وسایل و اسباب... و جمال و نیکویی آن آگاه شوی، سخت متحیر و سرگشته خواهی شد!! و گرانبهاترین سرمایههای خود را برای رسیدن به آن صرف میکنی...
رسیدن به آن دشوار نیست... بلکه یک رفت و یک آمد است... پیاده روی و گردش است... گامهای ثابتی است که برای آبادسازی خانهی الله عزوجل... و برای درخواست زکات جان و صفای احساس... به وسیلهی ذکر و یاد الله، بر میداری. واقعاً که بهترین رستگاری است... وقتی که مؤذن اذان میگوید: "بشتابید به سوی نماز، بشتابید به سوی رستگاری"... حتی اگر تنها رستگاری همان منزلگاه نیکو در بهشت برین باشد، باز هم رفتن به مسجد قابل توجه و اهتمام بود... چرا که نه؟ در حالیکه فضایل آن فراوان و فوایدش بیشمار است!.
برادر! اگر خواستی واقعاً زمان را غنیمت بشماری، بهترین زمان آن وقتی است که به سوی رستگاری میشتابی.
نماز صبح را بخوان، الله را صدا بزن و در تنگ غروب، شب زنده داری را غنیمت بشمار.
تا پاداش و حسنات حقیقی را نصیب بری و در بهشت برین الهی جای گیری.
2 ـ پوشاندن گناهان:
هر قدمی که بر میداری، الله تعالی به وسیلهی آن گناهانت را پاک می کند و تو را به درجاتی بالا خواهد برد. رسول الله صلی الله علیه و سلم در این زمینه میفرماید: (هرگاه بندهی مسلمان یا مؤمن وضو بگیرد و صورتش را بشوید، هر گناهی که با چشمان خود مرتکب شده باشد با آب یا آخرین قطرهی آب از صورتش خارج میشود، و هرگاه دستانش را بشوید، هر گناهی را که با دستانش انجام داده باشد، با آب یا آخرین قطرهی آب، از دستانش خارج میشود، تا آنکه از گناه پاک گردد)، (روایت مسلم).
هرگاه به مسجد میروی، گامهایت را کوتاه کن تا شاید با این گامها، گناهانت آمرزیده شوند.
به سوی مسجد قدم بر میداری در حالیکه مایهی تقرب تو به الله متعال است و جایگاه تو را به درجات تقوی و بهشت بالا میبرد.
برادر... به یاد داشته باش که همه مردم گام بر میدارند... ولی گام تو به سوی مسجد، نزد الله سبحان، جایگاه والایی دارد... و گامی است برای ذکر و یاد الله تعالی... قدمی برای پاسخ به ندای او... استجابت اوامر او... رغبت به فضل او.. خوف از شدت او... و علاقه به ذات و صفات اوست.
از اینجا در مییابیم پاداش از جنس عمل است... و هرچه گام بر داری، به فضل و جود الله متعال امیدوار خواهی شد... چرا که الله سبحان، گامهای تو را مایهی پوشاندن گناههایت قرار میدهد تا با آمرزش آنها به امید خود دست یابی و از رستگاران باشی.
رسول الله صلی الله علیه و سلم هم به عبادت الله از طریق گام برداشتن به سوی مساجد فرا میخوانَد و میفرماید: (شما را از آنچه الله به وسیلهی آن گناهان را میریزد و به درجات والا میرساند خبر دهم؟ گفتند: بلهای رسول الله! فرمود: وضو گرفتن هنگام انجام امور ناپسند، رفت و آمد بسیار به مساجد و انتظار نماز را پس از هر نماز کشیدن. به این ریسمان چنگ بزنید. به این ریسمان چنگ بزنید)، (روایت مسلم).
این مایهی خسران و بیتوجهی... و حسرت بزرگی است... که مسلمان ندای رستگاری را که او را صدا میزند بشنود... و از عظمت و والایی گام برداشتن خود... و از ثواب و خشنودی الله در صورتی به سویش بیاید خبر داشته باشد... سپس از آن روی بگرداند و دنباله رو هوس خویش شود...
این عبادت آشکاری... در لحظات اندکی است... که نه مایهی زیان در معاملهای میشود و نه لذتی را از بین میبرد... بلکه خود، لحظاتی است مملوء از لذت و سعادت!.
چه زیانکار کسی که این لحظات را به متاع اندکی بفروشد... و از آنها روی گردان شود... و در خانه خود سرگرم... یا به معاملات خود مشغول... یا در اتومبیل خود مسرور و خوشحال... یا در محرمات غرق... یا به دنبال تماشای فیلم و سریال... و یا رقص و آواز باشد...
چه رستگار کسی که این لحظات را بر سایر اعمالش ترجیح دهد... و آنها را جزء والاترین آرزوهای خود بداند... پس با آرامش و سکون به سوی مسجد گام بردارد تا رضای الله تعالی و سرای آخرت را طلب کند... و آب وضو، سرد و سلامت بر چهره و دستها و پاهایش جاری شود... و پوست او را شاداب گرداند... احساس خود را تسکین دهد و جان خود را تهذیب کند... و وقتی به خانهی الله عزوجل میرسد جز اطمینان و آرامش در قلبش نیست که او را برای خاکساری در برابر خالق هستی آماده گردانده است!!.
از رسول الله صلی الله علیه و سلم نقل است: (هرکه در خانهی خود پاکی ورزد سپس به یکی از خانههای الله رهسپار شود، تا یکی از واجبات الله را به جای آورد، گامهایش یکی گناه را پاک میکند و دیگری مقام او را بالا میبرد). (روایت مسلم).
3ـ کسب حسنات:
برادر: میدانی... وقتی به مسجد رو میکنی، مراد تو چه کسی است؟... تو قصد خانهی الله متعال را داری... و فضیلت قصد به خاطر فضیلتی است که مقصود دارد... تو به سوی الله، قدم به خانهاش میگذاری... او هم اگر صدایش بزنی، اجابت میکند و اگر طلب آمرزش کنی... میآمرزد... و اگر درخواست کنی، میدهد... و تو را در رفت و آمد و در نمازت مشمول رحمت و رستگاری میگرداند... حال به معنای "بشتابید به سوی رستگاری" رسیدی؟!!
از عنایات وافر الله سبحان این است که حسنات نصیب تو میکند و پیش از تشرف به محضرش... و قبل از کوبیدن در سرایش... تو را به درجاتی بالا میبرد.
از ابوهریره به نقل از رسول الله صلی الله علیه و سلم آمده که فرمود: سخن نیکو، صدقه است و هر قدمی که به سوی صدقه بر میداری صدقه به حساب میآید. (روایت بخاری و مسلم).
4ـ مژده به راه روندگان به سوی مساجد:
از بریده نقل است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: (به کسانی که در تاریکیها راه میروند تا به مساجد برسند، مژدهی نور و روشنایی کامل در روز قیامت دهید). (روایت ابو داوود و ترمذی و شیخ آلبانی آن را صحیح می داند).
این مژده برای جنس عمل کسی که در تاریکی به سوی مسجد گام بر میدارد مناسب است... از آنجا که او با رفتن به خانهی الله تاریکی را پشت سر میگذارد... تا با امام، نماز صبح بخواند، الله تعالی در روزی که خلائق گرد میآیند نور و روشنی کاملی در عوض به او عطا خواهد کرد!.
منبع: برگرفته از کتاب: برادر!مسجد، مشتاق توست، تالیف: ابوالحسن بن محمد الفقیه، ترجمه: محمد جمالزهی.
منبع: نوار اسلام