بزرگترین گناه موضوع: گناهها و محرمات تاریخ انتشار: 2013-07-15 | بازدید: 1472

 بزرگترین گناه

الحمد لله وحده، و الصلاة و السلام علی من لا نبی بعده.. أما بعد:

 باید دانست بزرگترین گناه اینست که بندۀ مسلمان به الله متعال شرک بیاورد:

الله تعالی می‌فرماید: «وَمَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَی إِثْمًا عَظِیمًا» (نساء: 48). {و هر که به الله شرک بیاورد؛ واقعًا گناه بزرگی را مرتکب شده است}. و از عبد الله بن مسعود – رضی الله عنه - روایت است گفت: گفتم: ای رسول الله! کدام گناهی بزرگتر است؟ فرمود: «بزرگترین گناه اینست که به الله شرک بیاوری در حالی‌‌که او تو را آفریده است». روایت بخاری (6313) و مسلم (124).    

و شرک به الله: عبارت از عبادت غیر اوتعالی همراه او یـا از بجای اوست.

الله تعالی فرموده است: «وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ» (مؤمنون: 117). {‏و هر کس بـا الله، معبود دیگری را به فریاد خواند - و مسلّماً هیچ دلیلی بر حقّانیّت آن نخواهد داشت‌ - حساب او نزد الله است، قطعاً کافران رستگار نمی‌گردند}.

و البته الله متعال بندگان خود را از عبادت غیر الله بازداشته است:

الله تعالی فرموده است: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا» (نساء: 36). {و الله را عبادت کنید و با او هیچ چیزی را شریک نسازید}. و نیز فرموده است: «قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلا أُشْرِکَ بِهِ إِلَیْهِ أَدْعُوا وَإِلَیْهِ مَآبِ» (رعد: 36). {بگو: من فرمان داده شده‌ام اینکه الله را بپرستم و به او شرک نیاورم، تنها به سوی او دعوت می‌کنم، و فقط به سوی اوست بازگشت من}. و فرموده است: «فَمَنْ کَانَ یَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (کهف: 110). {پس هرکس که خواهان دیدار پروردگار خویش است، باید کار شایسته کند، و در پرستش پروردگارش کسی را شریک نسازد‏}.

و شرک در عبادت الله؛ ظلم و ستم بزرگی است:

الله تعالی فرموده است: «وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ» (لقمان: 13). {و بیاد آور زمانی را که لقمان به پسرش - در حالی‌که او را پند می‌داد - گفت: ای پسرکم!  به الله شرک نیاور، چون شرک ستم بزرگی است}.

و مشرک انسان ظالم و ستمکار است:‏

الله تعالی فرموده است: «أَیُشْرِکُونَ مَا لاَ یَخْلُقُ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ . وَلاَ یَسْتَطِیعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلاَ أَنفُسَهُمْ یَنصُرُونَ» (اعراف: 191- 192). {‏آیا چیزهایی را (بـا الله) شریک می‌سازند که نمی‌توانند چیزی را بیافرینند در حالی‌که خودشان آفریده شده‌اند؟ و نـه می‌توانند ایشان را یاری دهند، و نه هم می‌توانند خویشتن را کمک نمایند}.

چون او تعالی وی را روزی داده و وی غیر او را سپاسگزاری نموده است:

الله تعالی فرموده است: «وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَمْلِکُ لَهُمْ رِزْقًا مِنَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ شَیْئًا وَلا یَسْتَطِیعُونَ» (نحل: 73). {‏و بجز الله چیزهایی را می‌پرستند که مالک کمترین رزقی در آسمانها و زمین برای آنـان نیستند، و (در آینده هم آنـان را چیزی داده) نمی‌توانند}.

ای بندۀ الله! هنگامی‌که شرک گناه بزگی بوده؛ الله متعال مشرک را سزای دردناکی خواهد داد.

سزا و عقوبتهای مشرک:

عقوبت اول: الله متعال از مشرک هیچ چیزی را قبول نمی‌کند نـه نمازی، و نـه زکاتی، و نـه روزه‌ای، ونـه حجی، تـا  زمانی‌که به‌سوی الله توبه نکند، الله تعالی فرموده است: «وَلَوْ أَشْرَکُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ» ( انعام: 88). {و اگر (شایستگانی همچون انبیاء - چه رسد به دیگران‌ -) شرک می‌ورزیدند، البته هر آنچه می‌کردند هدر می‌رفت (واعمال خیرشان ضایع می‌شد و خرمن طاعتشان به آتش شرک می‌سوخت)}. و نیز اوتعالی فرموده است: «وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ» (زمر: 65). {و ‏به تو و به یکایک پیغمبران پیش از تو وحی شده است که اگر شرک ‌ورزی حتماً کردارت (باطل و بی‌پاداش می‌گردد و) هیچ و نابود می‌شود، و از زیانکاران خواهی بود}.

عقوبت دوم: اینکه الله متعال هرگز مشرک را نمی‌بخشد اگر توبه نکند و بر شرک بمیرد، اگرچه او نماز بخواند و زکات بدهد و روزه بگیرد و حج بکند و ادّعا نماید که او مسلمان است، الله تعالی فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ» (سورۀ نساء: 48). {‏بی‌گمان الله هرگز این را نمی‌بخشد که به او شرک آورده شود، ولی گناهان پائین‌تر از آن را برای هرکس که خود بخواهد می‌بخشد}. پس الله متعال اگر بخواهد همۀ گناهان را برای کسی که بر آن، توبه ناکرده مرده است می‌آمرزد، مگر شرک را نمی‌آمرزد، چون فرموده است: «وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ» {و گناهان پائین‌تر از آن را برای هرکس که بخواهد می‌بخشد}. و از ابوذرّ – رضی الله عنه - روایت است که پیامبر – صلی الله علیه وسلم - فرموده است: «جبریل پیش من آمده و گفت: امتیانت را بشارت ده اینکه هرکس در حالی بمیرد که به الله شرک نورزیده بـاشد داخل بهشت می‌شود. گفتم: ای جبریل! اگرچه دزدی و زنـا هم کرده بـاشد؟! گفت: آری. گفتم: اگرچه دزدی و زنـا هم کرده بـاشد؟! گفت: آری. گفتم: اگرچه دزدی و زنـا هم کرده بـاشد؟! گفت: آری، اگرچه شراب هم نوشیده بـاشد». روایت بخاری (6443) و مسلم (2352).

عقوبت سوم: اینکه الله متعال او را به دوزخ داخل نموده و بـا او بحیث یک کافر معامله می‌کند، اگرچه او نماز بخواند و زکات بدهد و روزه بگیرد و حج بکند و ادّعا هم نماید که او مسلمان است، الله تعالی فرموده است: «إِنَّهُ مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنصَارٍ» (مائده: 72). {بی‌گمان هر کس بـه‌ الله شرک بیاورد، الله قطعاً بهشت را بر او حرام گردانیده است (وهرگز به بهشت گام نمی‌نهد) و جایگاه او آتش (دوزخ) است، و ستمکاران یار و یاوری ندارند (تا ایشان را از عذاب جهنّم برهاند)}. ‏و از عبدالله بن مسعود – رضی الله عنه - روایت است که پیامبر – صلی الله علیه وسلم - فرموده است: «هرکس در حالی بمیرد که او بجای الله همتایی را می‌خوانده باشد؛ وارد آتش دوزخ خواهد شد». روایت بخاری (4137). و از جابر بن عبدالله – رضی الله عنهما - روایت است گفت: رسول الله – صلی الله علیه وسلم - را شنیدم که می‌فرمود: «هرکس بمیرد در حالی‌که به الله هیچ چیزی را شریک نساخته بـاشد؛ به بهشت وارد می‌شود، و هرکس بمیرد در حالی‌که به اوتعالی چیزی را شریک ساخته باشد؛ به آتش دوزخ وارد می‌شود». روایت مسلم (279).

عقوبت چهارم: اینکه مشرک را شفاعت شفاعت‌کنندگان سودی نمی‌بخشد، الله تعالی فرموده است: «فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ» (سورۀ مدثر: 48). {‏پس شفاعت شفاعت‌کنندگان (اعم از فرشتگان و پیغمبران وصالحان) بدیشان سودی نمی‌بخشد}. و از ابوهریره - رضی الله عنه - روایت است که پیامبر – صلی الله علیه وسلم - فرموده‌اند: «هنگامی‌که الله متعال از فیصله و قضاوت میان بندگان فارغ شود، و بخواهد به رحمت و مهربانی خود از اهل آتش هرکه را که خواسته است بیرون کند؛ فرشتگان را امر می‌فرماید اینکه بیرون آورند از اهل آتش هرآنکسی را که به الله هیچ چیزی شرک نمی‌ورزیدند، از کسانی‌که الله متعال خواسته است اینکه او را رحم کند، از کسانی‌که گواهی می‌دهد اینکه نیست هیچ معبودی برحق جز الله متعال، پس فرشتگان آنها را در آتش دوزخ از نشانۀ سجود می‌شناسند، آتش دوزخ همۀ آدمی را می‌خورد جز نشانۀ سجودش را، الله متعال بر آتش دوزخ حرام گردانیده است اینکه نشانۀ سجود را بخورد، سرانجام آنها از آتش دوزخ بیرون می‌شوند». روایت بخاری (7437).

و پیامبرمان محمد – صلی الله علیه وسلم - در حق مشرک شفاعت نمی‌کند: از ابوهریره – رضی الله عنه - روایت است که گفت: رسول الله – صلی الله علیه وسلم - فرمودند: «برای هر پیامبری یک دعای مستجابی است (یعنی در مورد امتیان‌شان)، پس هر پیامبری بـه آن دعای خود شتاب ورزیده (یعنی دعای خود را در حق امتیانش در دنیا کرده است)، ولی من دعای خود را بـه عنوان شفاعت برای امتم در روز قیامت؛ نگاهداشته‌ام، بنـاءً شفاعت من – ان‌شاء الله – فراگیرندۀ هرکسی از امتم است که در حالی مرده باشد که به الله متعال هیچ چیزی شرک نیاورده است». روایت مسلم(296).

و گاه برخی از مسلمانان - به سبب جهل‌شان به اعمال مشرکان - در شرک واقع می‌شوند، پس اینک مردمان خاص و برگزیده شده از قوم موسی – علیه السلام - الله متعال ایشان را از غرق در دریـا و از شکنجۀ فرعون نجات داد، مگر یکدم رو به شرک آوردند، الله متعال فرموده است: «وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَی قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلَی أَصْنَامٍ لَهُمْ قَالُوا یَا مُوسَی اجْعَل لَنَا إِلَهًا کَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ . إِنَّ هَؤُلاءِ مُتَبَّرٌ مَا هُمْ فِیهِ وَبَاطِلٌ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ . قَالَ أَغَیْرَ اللَّهِ أَبْغِیکُمْ إِلَهًا وَهُوَ فَضَّلَکُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ» (سورۀ اعراف: 138- 140). {و بنی‌اسرائیل را (از دست فرعون و فرعونیان نجات دادیم و آنها را سالم) از دریـا گذراندیم، پس (در مسیر خود) به گروهی رسیدند بر بتـان خویش مجاورت می‌کردند (ومشغول پرستش آنها بودند). (در این هنگام بنی‌اسرائیل به موسی) گفتند: ای موسی! برای ما معبودی بساز (تا به پرستش آن بپردازیم) همان گونه که اینان معبودهایی دارند (و به پرستش آنها مشغول می‌باشند! موسی) گفت: شما گروه نـادانی هستید (ونمی‌دانید عبادت راستین چیست ومعبودی که بـاید پرستیده شود کیست).‏ بی‌گمان ‏اینان (را که می‌بینید به بت‌پرستی مشغولند) کارشان (مایه) هلاک و نابودی (خودشان و معبودهایشان) است، و آنچه می‌سازند و می‌کنند پوچ و نادرست است.‏ (سپس) گفت: آیـا جز الله (که آفریدگار همه کائنات است) معبودی برای شما جستجو کنم؟! و حال آن‌که او است که شما را بر مردمان (همعصرتان) برتری داده است}.

گفتم: و این همان چیزی است که برخی از مسلمانان هنگامی‌که به‌سوی غزوۀ حنین روان بودند خواستار آن شدند؛ به سبب جهل‌شان به اعمال مشرکان، از ابو واقد لیثی – رضی الله عنه - روایت است که گفت: ((در حالی‌که ما (تازه ایمان آورده بودیم و) دوران ما به کفر نزدیک بود؛ بـا پیامبر – صلی الله علیه وسلم - به بخاطر غزوۀ حنین خارج شدیم. مشرکان درخت سدری داشتند که (برای عبادت) نزد آن می‌‌نشستند، و اسلحۀ خود را به آن آویزان می‌کردند، آن درخت را ((ذات انواط)) می‌‌گفتند، سپس از کنار درخت سدری عبور کردیم، گفتیم: ای رسول الله! چنانچه مشرکان ((ذات انواط)) دارند، شما برای ما نیز یک ((ذات انواط)) قرار بده! پیامبر – صلی الله علیه وسلم - فرمود: «الله اکبر! این رسم و عادت پیشینیان است، قسم به ذاتی‌که جانم در دست اوست از من چیزی خواستید که بنی‌اسرائیل از موسی خواستند. به او گفتند: برای ما معبودی قرار بده همچنانکه آنان معبودی دارند [موسی گفت:] شما گروه نادانید. به راستی از روش کسانی‌که پیش از شما بودند پیروی خواهید کرد». روایت احمد (20892) و طبرانی در معجم کبیر (3215).

و شرک دارای نمونه‌ها و شکل‌هایی است، پس هرکه طلبگار شناخت آن باشد اینک کتاب الله و سنت مصطفی – صلی الله علیه وسلم - نمایان کنندۀ آن است: الله تعالی فرموده است: «وَقَدْ فَصَّلَ لَکُمْ مَا حَرَّمَ عَلَیْکُمْ» (سورۀ انعام: 119). {و البته الله متعال آنچه را که بر شما حرام کرده است بیان نموده است}. و به الله شرک آوردند از جملۀ چیزهایی است که الله متعال آنرا حرام قرار داده است، الله تعالی فرموده است: «قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلاَّ تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا» (سورۀ انعام: 151). {‏بگو: بیائید چیزهایی را برایتان بیان کنم که پروردگارتـان بر شما حرام نموده است، اینکه هیچ چیزی را بـا او شریک نسازید}.

برخی از نمونه‌های شرک:

نمونۀ اول: پرستش فرشتگان و پیامبران بـا الله یـا بجای الله، چون هرکس آنها را پرستش کند کافر می‌شود، و به مولای خود شرک می‌ورزد، الله تعالی فرموده است: «وَلا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِکَةَ وَالنَّبِیِّینَ أَرْبَابًا أَیَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» (سورۀ آل‌عمران: 80). {‏و (هیچ کسی از پیغمبران) به شما فرمان نمی‌دهد اینکه فرشتگان و پیغمبران را پروردگارانی قرار بدهید. آیـا (معقول است که) شما را به کفر فرمان دهد، بعد از آنکه (مخلصانه رو به الله کرده‌اید و) مسلمان شده‌اید؟!}.

نمونۀ دوم: پرستش اولیـاء و صالحین بـا الله یـا بجای الله، چون هرکس آنها را پرستش کند کافر می‌شود، وبه مولای خود شرک می‌ورزد، الله تعالی فرموده است: «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ» (سورۀ توبه: 31). {(‏یهودیان و نصرانیان) علاوه از الله، دانشمندان و عابدان خود را هم به خدائی پذیرفته‌اند (چرا که دانشمندان و عابدان ایشان، حلال الله را حرام، و حرام وی را حلال می‌گفتند، و خودسرانه قانونگذاری می‌نمودند، ودیگران هم از ایشان فرمان می‌بردند و سخنان آنـان را دین می‌دانستد. و نصرانیان افزون بر آن) مسیح پسر مریم را نیز خدا می‌شمارند. (در صورتی‌که در همه کتابهای آسمانی و از سوی همه پیغمبران الهی) بدیشان جز این دستور داده نشده است که: تنها الله یگانه را بپرستند و بس. که جز اوتعالی معبودی (برحق) نیست، او پاک و منزّه است از آنچه بـه او شرک‌ می‌ورزند}. و نیز اوتعالی فرموده است: «وَقَالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلا سُوَاعًا وَلا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا» (سورۀ نوح: 23). {و (قوم نوح به یکدیگر) گفته‌اند: معبودهای خود را وا مگذارید، و (الخصوص) وَدّ، سُواع، یَغوث، یعوق، و نَسر را رها نسازید}. و هریک: وَد، سُواع، یغُوث،‏ یَعُوق، و نَسر مردان صالح و نیکوکار بودند (که قوم نوح آنها را عبادت می‌کردند).

نمونۀ سوم: پرستش درختان یـا سنگها بـا الله یـا بجای الله، چون هرکس آنها را پرستش کند کافر می‌شود، وبه مولای خود شرک می‌ورزد، الله تعالی فرموده است: «أَفَرَأَیْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّی . وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأُخْرَی» (سورۀ نجم: 19- 20). {‏آیـا چنین می‌بینید (و این‌گونه معتقدید) که لات و عزی.‏ ‏و منات سومین بی‌قدر (معبودان شما اند، و دارای قدرت و عظمت می‌باشند؟!)}.

نمونۀ چهارم: پرستش شیطان، الله تعالی فرموده است: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ . وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ . وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلاًّ کَثِیرًا أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ» (سورۀ یـس: 60- 62). {‏ای آدمیزادگان! مگر من به شما سفارش ننمودم و امر نکردم که شیطان را پرستش نکنید، چرا که او دشمن آشکار شما است؟.‏ ‏و (آیـا به شما دستور ندادم) اینکه مرا بپرستید و بس، که راه راست همین است. ‏و البته شیطان گروههای فراوانی از شما انسانها را گمراه کرده است. آیـا (تاریخ جبّاران گمراه پیشین را خواندید، و آثار سرنوشت گول خوردگان ابلیس را دیدید و) نیندیشیدید؟!}.

    پس هرکه غیر الله را پرستش کند او (در حقیقت) شیطان را پرستش کرده است‏، الله تعالی فرموده است: «إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا وَإِنْ یَدْعُونَ إِلاَّ شَیْطَانًا مَرِیدًا . لَعَنَهُ اللَّهُ ...» (سورۀ نساء: 117- 118). {‏مشرکان‌ بجای‌ الله جز بتهایی‌ مادینه‌ را نمی‌پرستند (یعنی‌: بتهایی را می‌خوانند که‌ به ‌نام‌ دختران‌ نامگذاری‌ کرده‌اند، چون‌ لات‌، عزی‌ و مناه‌. بعضی‌ گفته‌اند: مراد از (انـاثـاً) فرشتگان‌اند؛ زیرا مشرکان‌ می‌گفتند: فرشتگان‌ دختران‌ الله اند) و نمی‌پرستند جز شیطان‌ متمرِّد و نافرمانی را که الله او را لعنت کرده است}.

    و از ابی الطفیل روایت است که گفت: ((زمانی‌که رسول الله – صلی الله علیه وسلم - مکه را فتح کرد، خالد بن الولید – رضی الله عنه - را به سوی منطقۀ «نخلـه» فرستاد که آنجا بت «عُزَّی» بوده، و بر سه درخت بزرگ قرار داشت، پس آن درختان را برید، و خانه‌ای را که در بالای آنها بود ویران کرد، سپس خدمت رسول‌الله – صلی الله علیه وسلم - آمده و جنابشان را از واقعه خبر داد، حضرتشان فرمود: «بازگرد چون تو هیچ چیزی نکرده‌ای!» خالد – رضی الله عنه - بازگشت و وقتی‌که او را خدمتگاران «عزی» دیدند به سر کوه بالا شده و فریـاد می‌زدند: ای عزی! ای عزی! همین بود که خالد – رضی الله عنه - عزی را گیر کرد، که او یک زن لخت بوده و موهای خود را پراگنده ساخته و خاک را بر سر خود می‌انداخت، پس او را با شمشیر خود زده به قتل رسانید، سپس خدمت رسول الله – صلی الله علیه وسلم - باز آمده و جنابشان را خبر داد، حضرتشان فرمود: «آن زن همان عزی بود». روایت نسائی در سنن کبری (11547).

    و هرکه شیطان را پرستش کند به وی کفر و بدعتها و شرک به الله را وسوسه می‌کند، الله تعالی فرموده است: «وَلا تَأْکُلُوا مِمَّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ وَإِنَّ الشَّیَاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَی أَوْلِیَائِهِمْ لِیُجَادِلُوکُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّکُمْ لَمُشْرِکُونَ» (سورۀ انعام: 121). {و بی‌گمان شیطانها به دوستان خود مطالب وسوسه‌انگیزی خویش را به طور مخفیانه القا می‌کنند، تا اینکه با شما منازعه و مجادله کنند، و اگر از آنان اطاعت کنید بی‌گمان شما (هم مثل ایشان) مشرک خواهید بود}.

    و شیطان با صوت و صورت همراه انسان صحبت می‌کند، الله تعالی فرموده است: «وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ وَأَجْلِبْ عَلَیْهِمْ بِخَیْلِکَ وَرَجِلِکَ وَشَارِکْهُمْ فِی الأَمْوَالِ وَالأَوْلادِ وَعِدْهُمْ وَمَا یَعِدُهُمُ الشَّیْطَانُ إِلَّا غُرُورًا» (سورۀ اسراء: 64). {‏و بترسان و خوار گردان با ندای (دعوت به معصیت و وسوسه) خود هرکسی از ایشان را که توانستی، و لشکر سواره و پیاده خود را بر سرشان بشوران و بتازان (و همه تلاش خویش را برای شکست دادن و گول زدن ایشان به کار گیر) و در اموال آنان (با تشویق و تحریکشان برای کسب آن از حرام و صرف آن در حرام) و در اولاد ایشان (با گول زدن اولیاء و رهنمود فرزندانشان به کفر و فساد در پرتو تربیت نادرستشان) شرکت جوی، و آنان را (به نبودن حساب و کتاب و بهشت و دوزخ، یا به شفاعت خدایان و بتان و بزرگواری خاندان و غیره) وعده بده (و بفریب)، و وعده شیطان به مردمان جز نیرنگ وگول نیست}. و از ابوالطفیل – رضی الله عنه - روایت است که شیطان در نزدیک «عزی» به شکل یک زن خود را نمایان کرد، پس خالد بن الولید – رضی الله عنه - آن زن را به قتل رسانید، باز نزد رسول‌الله – صلی الله علیه وسلم - آمده و جنابشان را از واقعه خبر داد، و حضرتشان فرمود: «آن زن همان عزی بود». روایت نسائی در سنن کبری (11547). و از ابوهریره رضی الله عنه - روایت است که شیطان در صورت انسان نزد او آمده و بـا او سه شب صحبت کرد، پس رسول الله – صلی الله علیه وسلم - فرمود: «ای ابوهریره! آیـا میدانی تو از سه شب تـا هنوز بـا کدام کس صحبت میکنی؟». گفت: خیر. فرمود: «آن شیطان است». روایت بخاری به شکل طولانی (2311). پس شیطان بـا آواز و صورت خود مشرکان را گمراه می‌سازد تا جایی‌که گمان می‌کنند که این آواز و صورت همان مردگان گورشدگان است.

و صلی الله علی نبینا محمد

ترجمۀ برهان الدین

سایت نوار اسلام

IslamTape.Com