مدح افراد مذهبی و تشویق‌آنان به میانه روی موضوع: دعوت و حکمت تاریخ انتشار: 2013-07-15 | بازدید: 1326

عده‌ای تلاش می‌کنند که با استناد به تندروی و سخت‌گیری، از جوانان بیداری اسلامی دوری‌‌کنند، نظر جنابعالی در این باره چیست؟

الحمدلله،

واجب است که جوانان را به خیر تشویق و از شور و هیجان‌شان در خیر قدردانی ‌کنیم، علاوه بر این باید توجیه شوند که با نرمی، حکمت و عدم شتابزدگی در امور دعوت دهند، چرا که در جوانان و غیر جوانان غیرت (و شور) فراوان وجود دارد. لذا اقدام به انجام کارهایی ‌که شایسته نیست، می‌کنند، پس توجیه و تفهیم پیر و جوان وظیفه است تا در مسایل پایدار و ثابت‌قدم گردند و درتمام کارهای‌شان حق را مد نظر داشته باشند تا همه‌ی کارها به جا و به موقع انجام گیرد.

 در زمان پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  مردی برخی ‌گناهان را مشاهده کرد و غیرتش به جوش آمد و به فردی‌‌که مرتکب گناه شده بود، گفت: سوگند به‌الله! هرگز الله تو را نمی‌بخشد!؟ الله تعالی می‌‌‌‌‌فرماید: «مَن ذا الَّذی یَتَألَّی عَلَیَّ أن لا أغفِرَ لِفُلانٍ؛ فَإنِّی قَد غَفَرتُ لِفُلانٍ و أحبَطتُ عَمَلَکَ»:

 (کیست که بر من سوگند یاد می‌کند که فلانی را نمی‌بخشم، فلانی را بخشیدم و عمل تو را نابود کردم). مسلم (2621)

 این فقط به خاطر تجاوز از حد شرعی‌است که بطور قطعی ‌‌‌گفته،‌الله کسی را که مرتکب آن گناه شده است، نمی‌بخشد. این حدیث بر فرد مؤمن واجب می‌گرداند که ثابت‌قدم باشد و از خطر زبان و غیرت بیش از حد حذر کند. به هر حال وظیفه‌ی جوان، پیر و... همگان است که منکر را انکار کنند، امّا با نرمی، حکمت و پای‌بندی به نصوص شرعی. از چارچوب شریعت فراتر نروند که در این صورت مانند: غلاۀ، خوارج، معتزله و پیروان‌شان می‌شوند. از طرفی نسبت به فرمان الله بی تفاوت و متساهل نباشند؛ بلکه در انکار منکرات و امور ناپسند، راه اعتدال و میانه روی را در پیش گیرند تا باشد که سخنانشان مؤثر واقع شود. از چیزهایی‌‌که موجب تنفر و انزجار مردم می شود و نفعی برای جامعه ندارد، بپرهیزد. «وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ »: «آل عمران /159»  (اگر تندخو و سنگ‌دل بودی، بطور قطع از اطراف تو پراکنده می‌شدند).

رسول الله صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  در حدیث صحیحی می‌فرماید: «إنَّ الرِّفقَ لا یَکونُ فی شَیءٍ إلّا زانَهُ، و لا یُنزَعُ مِن شَیءٍ إلّا شانَهُ»:

(نرمی در هر کاری باشد آن کار را ارزشمند می‌کند و از چیزی برداشته نمی‌شود؛ مگر این که باعث بی‌ارزش شدن آن می‌گردد). مسلم (2594).

نیز می فرماید:[ اللَّهُمَّ مَنْ وَلِیَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِی شَیْئًا فَشَقَّ عَلَیْهِمْ فَاشْقُقْ عَلَیْهِ، وَمَنْ وَلِیَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِی شَیْئًا فَرَفَقَ بِهِمْ فَارْفُقْ بِهِ]

[ پروردگارا! هر کسی که مسئول و متولی بعضی از امور امت من شد، اگر بر آنها سخت گرفت، بر او سخت بگیر؛ و اگر آسان گرفت، بر او آسان بگیر ] مسلم (1828)

 شیخ ابن باز – مجلة البحوث – شماره 36