حکم تعویذ با آیات قرآنی
حکم تعویذ با آیات قرآنی موضوع: اذکار و ادعیه و رقیه تاریخ انتشار: 2013-07-18 | بازدید: 2789

نظر شما در مورد تعویذ با آیات قرآنی چیست؟ یعنی آیا جایز است مسلمان آیات قرآنی را نوشته و در پوشی قرار دهد و با خود حمل نماید؟

 

الحمدلله،

نوشتن آیات قرآن و آویزان کردن آن، یا آویزان کردن تمام قرآن بر بازو و امثال آن برای مصون ماندن از ضرر و بلا از مسائلی است که سلف و علمای گذشته در مورد آن اختلاف کرده اند: بعضی آن را ممنوع دانسته اند و آن را از زمره تعاویذی که از آن نهی شده قرار داده اند؛ چون عموم گفته پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم که فرمود: « إِنَّ الرُّقَی وَالتَّمَائِمَ وَالتِّوَلَةَ شِرْکٌ » «دعاهای –شرک آمیز- و آنچه افراد بر خود آویزان می کنند و آنچه برای محبت بین زن و شوهر انجام می شود، سحر و جادو و شرک است» روایت احمد و ابو داود.ألبانی در«صحیح الجامع»(1632)،

 علما گفته اند چیزی نیست که تعویذ قرآنی را از این قاعده کلی مستثنی کند. علما گفته اند تعویذ کردن قرآن و آویزان کردن آن بر بدن خود سبب می شود تا راه برای نوشتن تعویذهایی که از آیات قرآن نیستند باز شود. پس منع از آویزان کردن تعویذ برای جلوگیری از گسترش این امور است.

 علما گفته اند: نوشتن تعویذ و آویزان کردن آن بر بدن منجر به توهین به قرآن می شود چون به هنگام رفتن دستشویی و همخوابی با زن، تعویذ با شخص همراه است. این قول عبدالله بن مسعود و شاگردانش، و احمد بن حنبل در یک روایت است که بسیاری از شاگردانش به آن فتوا داده اند و علمای متأخرین آن را پذیرفته اند.

 بعضی از علما آویختن تعویذی را که از قرآن و نامها و صفات خدا باشد جایز قرار داده اند، مانند عبدالله بن عمروبن عاص رضی الله عنه و ابو جعفر باقر و امام احمد در روایتی دیگر.   این بزرگان حدیث منع را بر تعاویذ شرک آمیز حمل کرده اند.

 اما قول اول یعنی عدم جایز بودن، از نظر دلیل قویتر است و عقیده را بیشتر حفاظت می کند، و توحید بیشتر حمایت می شود، اما اینکه روایت شد که ابن عمرو رضی الله عنهما آیات قرآن را می نوشت و آن را برگردن فرزندانش آویزان می کرد، قصدش تعویذ نبوده است یا اینکه بخواهد ضرری را دفع کند یا فایده ای را بیاورد. بلکه هدفش این بوده که با این روش، آیات قرآن را حفظ کنند و یاد بگیرند.

 

وصلی الله علی نبینا محمد و آله و صحبه و سلم.

فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة و الإفتاء(1/204-205)

 

    منبع: کتاب فتاوي علماء البلد الحرام

 

نصیحت و حکمت

زید بن خالد جهنی رضی الله عنه گفت: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: «َمنْ فَطَّرَ صَائِمًا کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ، غَیْرَ أَنَّهُ لا یَنْقُصُ مِنْ أَجْرِ الصَّائِمِ شَیْئًا‏».

یعنی: «هرکس روزه داری را افطار دهد همانند اجر (روزه) او می برد، بدون آنکه از اجر روزه دار چیزی کم شود».

ترمذی (807) وابن ماجه (1746) و ألبانی در "صحیح الترمذی" (647) آنرا صحیح دانسته است.

نظر سنجی

شما به کدام بخش سایت بیشتر مراجعه میکنید؟









      

گالری تصاویر
  • قرآن

    قرآن

  • حدیث

    حدیث

  • دعا

    دعا

Close

برای دریافت مطالب جدید سایت لطفا ایمیل خود را وارد نمایید.