نظر دین اسلام درباره عدالت خداوند در خصوص بدنیا آمدن نوزاد مادرزاد کورچیست؟
الحمدلله،
الله تعالی با قدر خود تعیین می کند که مخلوقاتش به چه میزان و شکلی باشند و او از ازل و در لوح محفوظ نوشته است که مثلا فلان شخص بایستی به چه صورت و بر چه شکلی خلق شود،
قرآن می فرماید:« هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الأَرْحَامِ کَیْفَ یَشَاءُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ » آل عمران 6.
یعنی: اوست کسی که شما را آن گونه که میخواهد در رحمها صورتگری میکند هیچ معبودی جز آن توانای حکیم نیست.
همچنین الله تعالی اسبابی را قرار داده است و این اسباب را در بوجود آوردن مخلوقاتش دخیل کرده است. پس وقتی که اراده می کند تا شخصی را فلج بیافریند،مقدمات آنرا مقدر می نماید.مثلا برای فلج ساختن شخصی اسباب مختلفی وجود دارد که یکی از این اسباب می تواند قرابت زن و مرد باشد و یا نوعی مرض ارثی یا غیره ... که همگی این اسباب را نیز خود الله تعالی قرار داده اند.و الله تعالی با فلج ساختن شخصی قصد ابتلا و آزمایش آن شخص را دارد و یا مسائلی دیگر که فقط خود از آن خبر دارد و حکمت آن نزد خودش است. و برما لازمست که بر آن راضی باشیم و اگر مشکلی جسمی داشتیم صبر داشته و بخاطر نعمت حیات به نشانه ی سپاس و شکر الله تعالی،وی را خالصانه عبادت کنیم.
و برای اینکه دوقلویی را بیافریند،از روز ازل تعیین نموده که فلان زن و مرد صاحب دوقلویی شوند،لذا از ازل چنین مقدور می نماید که برای آن یعنی دوقلو زاییدن زن،اسباب را نیز خلق کند تا دوقلو حاصل شود.بعنوان مثال لازم است که زن هنگام رها شدن تخمک،دو تخمک همزمان رها نماید تا با اسپرمهای مرد ترکیب شده و باعث دوقلو شوند که همه این موارد با تقدیر و اراده الله تعالی از روز ازل تعیین شده اند.
پس این موارد در حقیقت جز سبب چیزی نبودند و اصل اراده الله تعالی است بر دوقلو زاییدن زن،یعنی تا زمانیکه اراده الله بر دوقلو زاییدن زنی قرار نگیرد(که در ازل صورت می گیرد) لذا اسباب آن را نیز خلق نمی کند(یعنی زن دو تخمک را رها نمی کند) و دوقلویی در کار نخواهد بود.
همینطور برای فلج خلق کردن انسانی،اسباب آنرا خلق می کند تا شخص فلج بدنیا بیاید و این جز با اراده الله تعالی حاصل نمی شود.
اما گاهی انسانها خود به اراده خود این اسباب را به خدمت می گیرند مثلا ممکن است زن و مردی که با هم فامیل هستند با هم ازدواج می کنند و سبب کور بودن یا فلج شدن نوزادشان را فراهم می آورند در این میان اگر الله تعالی اراده نماید که اسبابی را که آن زن و مرد فراهم آورده اند مفید و کارساز کند، در اینصورت اراده الله تعالی و اسبابی که والدین فراهم کرده اند منجر به کور شدن اولادشان خواهد گردید.
البته شاید گاهی الله تعالی بنا بر حکمت خویش با وجود فراهم نیامدن اسباب نیز نوزادی را کور خلق نماید و همانطور که گفته شد این جزو حکمت الهی است که چنین اراده فرموده است، چه بسا کور شدن آن نوزاد برای وی خیری در بر داشته باشد که او و دیگران متوجه آن نباشند. الله تعالی می فرمایند:
« وَعَسَی أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَی أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ»(بقره 216)
یعنی: چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا میداند، و شما نمیدانید.
و لازمه حکمت الهی این نیست که حتما شخص را بصورت کاملا طبیعی خلق نماید،بلکه عدل الهی آنست که او را به سبب اعمالش عقاب یا پاداش دهد و این دنیا محل آزمایش و ابتلا است و شاید یکی از حکمتهای الهی این باشد تا شخص کور و فلج را از طریق آنها یعنی کور بودن و فلج شدن بیازماید. والله اعلم
و الله تعالی صاحب ملک است. هرگونه بخواهد در ملکش تصرف میکند.
هیچکس نمیتواند در کارهای او مداخله نماید. این خداوند است که ذرّات وجود انسان را آفرید و ترکیب بدن وی را آماده ساخت و هویت انسانی به او بخشید.و روز اول صاحب چشم و گوش خود نبوده است تا اینکه معترض شود و بگوید که چرا الله تعالی چشمهایم را از من گرفت؟!
از طرفی همانطور که گفته شد لازمه عدل الهی این نیست که در این دنیا همه انسانها را طبیعی خلق نماید بلکه گاها جهت آزمایش خلایق بعضی از انسانها را ناقص می آفریند و چه بسا همین امر باعث خیر او در دنیای اخروی وی شود زیرا خداوند متعال بعضاً پای انسان را میگیرد و در مقابل آن، در آخرت چیزهای زیادی به او میدهد.و آنرا مایه ی کفاره گناهانش می سازد البته به شرطیکه در برابر آن صبور و شکرگذار بوده و ناسپاسی و کفر نورزد.
در واقع با گرفتن چیز اندکی، چیزهای فراوانی به او داده است. پس باید گفت، هر چند ظاهراً چنین نیست، اما در حقیقت این کار به مفهوم لطف الهی در حق اوست. درست مانند شهید ساختن و دادن جنت...
یک انسان در جنگ به شهادت میرسد با این شهادت، در محکمۀ (حشر) به مقامی نایل میگردد که صدیقان و صادقان غبطه میخورند. و دیگرانی که او را در آن مقام دیده اند، میگویند:
"ای کاش خداوند به ما هم در میدان جنگ شهادت نصیب میکرد".
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
منبع: سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت (IslamPP.Com)