چند دعا و ذکر روزانه که خواندن آن برای هر مسلمانی سودمند است موضوع: اذکار و ادعیه و رقیه تاریخ انتشار: 2013-07-31 | بازدید: 959

یک حدیث را شنیده ام که از نقل صحیح بخاری است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است : (هرکس هنگام شب این دعا را با یقین بگوید و در آن شب بمیرد و یا صبح بگوید و در همان روز بمیرد به بهشت وارد میشود)

کدام دعا است لطفا برایم بفرستید؟

دوم: یک حدیث از امام بخاری نقل است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: (هرکس صبح یا شب این دعا راچهار بار بخواند خداوند او را از آتش نجات میدهد) کدام دعا است؟

سوم: یک حدیث است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: (هرکسی این دعا را صبح و شام هفت بار بخواند خداوند امور مهم دنیا و آخرتش را کفایت میکند) کدام دعا است؟

چهارم: و نیز یک حدیث دیگر است که فرموده اند: (هرکس سه بار در وقت صبح وسه بار در وقت شب این دعا را بخواندهیج چیز به او ضرر نمیرساند) کدام دعا است؟

الحمدلله،

همان دعای "سید الاستغفار" است، که از شداد بن اوس رضی الله عنه روایت شده که می گوید: نبی اکرم صلی الله علیه وسلم فرمود: «سَیِّدُ الاسْتِغْفَارِ أَنْ تَقُولَ: اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِی وَأَنَا عَبْدُکَ، وَأَنَا عَلَی عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَکَ بِنِعْمَتِکَ عَلَیَّ وَأَبُوءُ لَکَ بِذَنْبِی، فَاغْفِرْ لِی، فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ». قَالَ: «وَمَنْ قَالَهَا مِنَ النَّهَارِ مُوقِنًا بِهَا، فَمَاتَ مِنْ یَوْمِهِ قَبْلَ أَنْ یُمْسِیَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَمَنْ قَالَهَا مِنَ اللَّیْلِ وَهُوَ مُوقِنٌ بِهَا، فَمَاتَ قَبْلَ أَنْ یُصْبِحَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ». (بخاری:6306)

یعنی: «بهترین استغفار، این است که بگویی: اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِی وَأَنَا عَبْدُکَ، وَأَنَا عَلَی عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَکَ بِنِعْمَتِکَ عَلَیَّ وَأَبُوءُ لَکَ بِذَنْبِی، فَاغْفِرْ لِی فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ. یعنی: الهی! تو پروردگار من هستی، بجز تو معبود دیگری نیست، تو مرا آفریده ای و من بنده تو هستم. بر پیمانی که با تو بسته ام تا حد توان استوارم و به وعده ای که داده ای، یقین دارم. از شر بدی کارهایی که انجام داده ام به تو پناه می برم. به نعمتی که به من عطا فرموده ای، اعتراف می کنم، و به گناهم اقرار می نمایم. پس مرا مغفرت کن زیرا کسی بجز تو گناهان را نمی بخشد.

سپس (پیامبر صلی الله علیه وسلم) فرمود: هرکس، در روز با یقین، این دعا را بخواند و در همان روز قبل از اینکه شب شود بمیرد، از بهشتیان بشمار می رود. همچنین هرکس، در شب، با یقین این دعا را بخواند و قبل از اینکه صبح شود بمیرد، از بهشتیان بشمار میرود».

دعای «سید الاستغفار» جزو اذکار شامگاه و صبحگاه است و می توان در وقت عصر یا نماز مغرب، و قبل از خواب و در وقت نماز صبح آنرا خواند.

در مورد دعای دوم: از انس بن مالک روایت شده که گفت: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَنْ قَالَ حِینَ یُصْبِحُ أَوْ یُمْسِی: اللَّهُمَّ إِنِّی أَصْبَحْتُ أُشْهِدُکَ وَأُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِکَ وَمَلَائِکَتَکَ وَجَمِیعَ خَلْقِکَ أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ، أَعْتَقَ اللَّهُ رُبُعَهُ مِنْ النَّارِ فَمَنْ قَالَهَا مَرَّتَیْنِ أَعْتَقَ اللَّهُ نِصْفَهُ وَمَنْ قَالَهَا ثَلَاثًا أَعْتَقَ اللَّهُ ثَلَاثَةَ أَرْبَاعِهِ فَإِنْ قَالَهَا أَرْبَعًا أَعْتَقَهُ اللَّهُ مِنْ النَّارِ».

یعنی: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: «هر کس در صبح یا شب ایـن دعا را یکبار بخواند: «اللَّهُمَّ إِنِّیْ أََصْبَحْتُ] هنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّیْ أَمْسَیْتُ»[ أُشْهِدُکَ وَأُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِکَ، وَمَلاَئِکَتَکَ وَجَمِیْعَ خَلْقِکَ، أَنَّکَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ ِلاَّ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیْکَ لَکَ وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَرَسُوْلِکَ» یعنی: الهی! من در این صبح گاه، تو را و حاملان عرش و تمام فرشتگانت و کلیّه مخلوقات تو را گواه می گیرم بر این که تو الله هستی، بجز تو معبود دیگری «بحق» وجود ندارد، تو یگانه ای و شریکی نداری، و محمد بنده و فرستاده ی تو است.

(هرکس در صبح یا شب یکبار آنرا بخواند) یک چهارم بدنش را از آتش جهنم رها می سازد، و هرکس دوبار بخواند نصف وی را از آتش جهنم رها می سازد و اگر سه بار بخواند سه چهارمش را رها می کند و هرکس چهار بار بخواند وی را از آتش جهنم رها می سازد».

أبو داود (4407)، و بخاری در کتاب: الأدب المفرد شماره ی 1201، و نسائی در کتاب: عمل الیوم واللیلة شماره ی 9، وابن السنی با شماره ی 70، و شیخ ابن بازدر کتاب: (تحفة الأخیار ص 23) سند النسائی وأبی داود را حسن دانسته است. ولی علامه البانی در "ضعیف ابی داود" (5078) آنرا ضعیف دانسته است. و حافظ ابن حجر در کتاب "الفتوحات الربانیة" (3/105) گفته: در روایتی آمده که "هرکس چهار بار آنرا بخواند از آتش جهنم رهایی می یابد، ولی سند آن ضعیف است. و خود ابوداود در مورد آن سکوت کرده است.

دعای سوم: بصورت موقوف از ابی درداء رضی الله عنه روایت شده که گفته: «مَنْ قَالَ إِذَا أَصْبَحَ وَإِذَا أَمْسَی: حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، سَبْعَ مَرَّاتٍ کَفَاهُ اللَّهُ مَا أَهَمَّهُ صَادِقًا کَانَ بِهَا أَوْ کَاذِبًا». ابوداود (5081) و ابن السنی شماره ی 71 با سند مرفوع آورده.

یعنی: هرکس این دعا را صبح و شام هفت بار بخواند خداوند امور مهم دنیا و آخرتش را کفایت می کند: «حَسْبِیَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ». یعنی: الله برای من کافی است، بجز او معبود دیگری «بحق» نیست، بر تو توکّل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است.

توجه: علامه البانی این حدیث را بسیار ضعیف (منکر) می داند، در "السلسلة الضعیفة" (5286). ولی شعیب وعبدالقادر الأرناؤوط اسنادش را صحیح می دانند. نگا: زاد ‏المعاد 2/376.‏ و خود ابوداود در مورد آن سکوت کرده است.

دعای چهارم: از عثمان بن عفان رضی الله عنه روایت شده که گفت: از رسول خدا صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: « مَنْ قَالَ : بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی لَا یَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَیْءٌ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ، ثَلَاثَ مَرَّاتٍ لَمْ تُصِبْهُ فَجْأَةُ بَلَاءٍ حَتَّی یُصْبِحَ وَمَنْ قَالَهَا حِینَ یُصْبِحُ ثَلَاثُ مَرَّاتٍ لَمْ تُصِبْهُ فَجْأَةُ بَلَاءٍ حَتَّی یُمْسِیَ» ابوداود (4425) و ترمذی (3310).

یعنی: هرکس در وقت صبح سه بار دعای : « بِسْمِ اللهِ الَّذِیْ لاَ یَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَیْءٌ فِی اْلأَرَضِ وَلاَ فِی السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ : به نام خدایی که با نام وی هیچ چیز در زمین و آسمان، گزندی نمی رساند، و او شنوا و دانا اس ». را بخواند تا شب هیچ چیز به وی ضرر نمی رساند، و هرکس در وقت شب سه بار آنرا بخواند تا صبح هیچ چیزی به وی ضرر نمی رساند.

علامه البانی در "صحیح ابن ماجه" ( 3869 ) آنرا صحیح دانسته است و همچنین علامه عبدالعزیز بن باز در کتاب (تحفة الأخیار ص39) سندش را حسن دانسته است. و حافظ ابن حجر در "نتائج الأفکار" (2/367) گفته: حسن صحیح است. و احمد شاکر در "مسند أحمد" (1/221) گفته: اسناد آن صحیح است.

والله اعلم

وصلی الله وسلم علی محمد وعلی آله وأصحابه والتابعین لهم بإحسان إلی یوم الدین

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com