آیا روزه رمضان معلق بین آسمان و زمین است و جز با پرداخت زکات فطریه بالا نمی رود؟
آیا روزه رمضان معلق بین آسمان و زمین است و جز با پرداخت زکات فطریه بالا نمی رود؟ موضوع: زکات فطریه تاریخ انتشار: 2013-08-03 | بازدید: 1629

آیا صحیح است که روزه رمضان معلق بین آسمان و زمین است و جز با پرداخت زکات فطریه بالا نمی رود؟

 

الحمدلله،

حدیثی در این باره از پیامبر صلی الله علیه وسلم وارد شده اما ضعیف است.

امام سیوطی در "الجامع الصغیر" از جریر بن عبدالله رضی الله عنه روایت کرده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : «شهر رمضان معلق بین السماء والأرض، ولا یرفع إلی الله إلا بزکاة الفطر». یعنی : «ماه رمضان در بین آسمان و زمین معلق است و خدای متعال آنرا بالا نمی برد جز با پرداخت زکات فطر».

خود سیوطی حدیث را ضعیف دانسته است، و مناوی در کتاب "فیض القدیر" سبب ضعف آنرا بیان کرده : «این حدیث را ابن جوزی در "الواهیات" ذکر کرده، و گفته : صحیح نیست، چونکه شخصی بنام "محمد بن عبید البصری" در سند است که مجهول می باشد».

همچنین علامه البانی حدیث را ضعیف دانسته و گفته : «اگر صحیح هم باشد ظاهر آن بر این دلالت دارد که قبولی روزه رمضان وابسته به پرداخت زکات فطر است، هرکس زکات فطر ندهد روزه اش قبول نمی شود، و تاجائیکه می دانم هیچیک از اهل علم چنین چیزی نگفتند .. و حدیث صحیح نیست». با اختصار از "سلسلة الأحادیث الضعیفة" (43).

پس هرگاه حکم به ضعف حدیث داده شد، دیگر نمی توان گفت که روزه رمضان جز با پرداخت فطریه پذیرفته نیست، زیرا چنین حکمی از پیامبر صلی الله علیه وسلم شناخته نشده است.

و این درحالیست که در سنن ابوداود (1609) از ابن عباس رضی الله عنه آمده که گفت : «فرض رسولُ الله صلی الله علیه وسلم زکاة الفطر طُهْرةً للصائم منَ اللّغو والرّفث وطُعْمةً للمساکین». حسنه الألبانی فی "صحیح أبی داود" (1427).

یعنی: «رسول خدا صلی الله علیه وسلم زکات فطر را به عنوان پاک کننده‌ی روزه‌دار از سخنان بیهوده و دشنام و بعنوان رزق و خوراکی برای مساکین واجب کرده است».

این حدیث حکمت پرداخت زکات را بیان کرده است، یعنی زکات فطر نقصی که در روزه وارد شده است را جبران می کند، ولی نگفته که قبولی تمام روزه ها وابسته به پرداخت زکات فطر است.

مصدر : سایت (الإسلام، سؤال وجواب).

 

    منبع: سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت (IslamPP.Com)

 

نصیحت و حکمت

 

سپاس الله تعالی

 

فقیه محدث ابومطرف عبدالملک بن مروان القَنَازعی قرطبی مؤلف "تفسیر الموطأ" متوفی 413 هـ می فرماید:

"در مصر بودم و در نماز عید با مردم شرکت کردم. همه به سوی آنچه که آماده کرده بودند رفتند و من به سوی رود نیل به راه افتادم. با خود چیزی برای خوردن جز باقی مانده ی ترمسی که در خرقه ام بود، نداشتم. بر ساحل نشستم و شروع به خوردن آن کردم و پوسته هایش را به مکانی می انداختم.

با خود گفتم:

امروز که در مصر، عید است آیا کسی با حالی بدتر از حال من هم یافت می شود؟!

چیزی نگذشت که سرم را بلند کرده و به جلو خود نگاه کردم، مردی را دیدم که پوسته های ترمسی را که در آنجا انداخته بودم را بر می داشت و می خورد!

پس دانستم که آن هشداری است از سوی الله عزوجل.! پس او را سپاس گفتم.

 

[به نقل از کتاب "المغرب فی حلی المغرب" تألیف: لابن سعید المغربی الأندلسی متوفی 685 هـ، 1 – 171].

 

 

نظر سنجی

شما به کدام بخش سایت بیشتر مراجعه میکنید؟









      

گالری تصاویر
  • قرآن

    قرآن

  • حدیث

    حدیث

  • دعا

    دعا

Close

برای دریافت مطالب جدید سایت لطفا ایمیل خود را وارد نمایید.