صحت یا ضعف حدیثی که نحوه عذاب زنان را بیان می کند موضوع: حدیث نبوی تاریخ انتشار: 2013-12-26 | بازدید: 2147

آیا این حدیث (پایین متن) از پیامبر وصحیح است؟

اگرنیست پس چه عذابی بر زنان در دوزخ دیده است.

حضرت علی می فرماید : « روزی با فاطمه محضر پیامبر رسیدیم ٬ دیدیم ایشان به شدت گریه می کنند.

گفتم : پدر و مادرم به فدایت چرا گریه می کنید؟

فرمود آن شب که مرا به معراج بردند  گروهی از زنان امت خود را در عذاب سختی دیدم و از شدت عذابشان گریستم و اکنون گریه ام برای ایشان است .

زنی را دیدم که از موی سر آویزان است و مغز سرش از شدت حرارت می جوشد.

زنی را دیدم که از زبانش آویزان کرده اند و از آب سوزان جهنم به گلوی او می ریزند.

زنی را دیدم که از پستانش آویزان کرده اند.

زنی را دیدم که دست و پایش را بسته اند و مارها و عقربها بر او مسلط هستند .

زنی را دیدم که کر و کور و لال بود و در تابوتی از آتش قرار داشت که مغز سرش از سوراخ های بینی اش بیرون می آمد و بدنش از شدت جذام و برص قطعه قطعه شده بود.

زنی را دیدم که ٬ که از پاهایش در تنور آتشین جهنم آویران است.

زنی را دیدم که گوشت بدنش را با قیچی های آتشین ریز ریز می کنند .

زنی را دیدم که صورت و دستهایش در آتش می سوزد و امعا و احشای داخلی اش را می خورد.

زنی را دیدم که سرش سر خوک و بدنش بدن الاغ بود و به هزاران نوع عذاب گرفتار بود.

و زنی را به صورت سگ دیدم و آتش از نشیمنگاه او داخل می شود و از دهانش بیرون می آید و فرشتگان عذاب عمودهای آتشین بر سر و بدن او می کوبند.

حضرت فاطمه  عرض کرد : پدر جان ! این زنان در دنیا چه کرده بودند که خداوند آنان را چنین عذاب می کند؟!

رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) فرمود :

دخترم ! زنی که از موی سرش آویخته شده بود ٬ موی سر خود را از نامحرم نمی پوشاند.

زنی که از پستانش آویزان بود ٬ زنی است که از حق شوهرش امتناع می ورزیده.

و زنی که از زبانش آویزان بود ٬ شوهرش را با زبان اذیت می کرد ...

و زنی که گوشت بدن خود را می خورد ٬ خود را برای دیگران زینت می کرد و از نامحرمان پرهیز نداشت.

و زنی که دست و پایش بسته بود و مارها و عقربها بر او مسلط شده بودند ٬ به وضو و طهارت لباس و غسل جنابت و حیض اهمیت نمی داد و نظافت و پاکیزگی را مراعات نمی کرد ٬ و نماز را سبک می شمرد و مورد اهانت قرار می داد.

و زنی که کر و کور و لال بود ٬ زنی است که از راه زنا بچه به دنیا می آورد و به شوهرش می گوید بچه تو است.

و زنی که گوشت بدن او را با قیچی می بریدند ٬ خود را در اختیار مردان اجنبی می گذاشت.

و زنی که صورت و دستانش می سوخت و او او امعا و احشای داخلی خودش را می خورد ٬ زنی است که واسطه کارهای نامشروع و خلاف عفت و عصمت قرار می گرفت .

و زنی که سرش مانند خوک و بدنش مانند الاغ بود ٬ او زنی سخن چین و دروغگو بود.

و اما زنی که در قیافه سگ بود و آتش از نشیمنگاه او وارد و از دهانش خارج می شد ٬ زنی خواننده و حسود بود.

سپس فرمودند: وای بر زنی که همسرش از او راضی نباشد و خوشا به حال آن که همسرش از او راضی باشد

الحمدلله،

این حدیث در هیچیک از کتاب معتمد و معتبر حدیثی وارد نشده است، و پس از بررسی متوجه شدیم که از کتاب "بحار الانوار" مجلسی شیعی است، که مملو از اکاذیب و روایات جعلی است، و لذا ارزشی ندارد و قابل استناد نیست.

ابن حجر هیثمی در کتاب "الزواجر" گفته : این حدیث قابل احتجاج نیست.

بنابراین ترویج و انتشار و بازگو کردن چنین حدیث مجعولی و انتساب آن به پیامبر صلی الله علیه وسلم حرام و ممنوع است، زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : «إِنَّ کَذِبًا عَلَیَّ لَیْسَ کَکَذِبٍ عَلَی أَحَدٍ، فَمَنْ کَذَبَ عَلَیَّ مُتَعَمِّدًا فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ».

یعنی: «دروغ نسبت دادن به من مانند دروغ نسبت دادن به هیچ کسی نیست. پس هر کسی به عمد به من دروغی نسبت دهد باید جهنم را بعنوان جایگاه برای خود آماده نماید».

مسلم این حدیث را در صحیح خود از مغیرة بن شعبه روایت نموده، و حدیث متواتر است، بیش از شصت صحابه آنرا روایت کرده اند.

پس کسی که آنرا نقل می کند باید به مخاطب یا مخاطبین خود بیان کند که حدیث جعلی و دروغین است و آنها را از آن تحذیر نماید.

و علماء هیئت دائمی افتاء ضمن جعلی بودن حدیث مذکور، اینگونه تحذیر نمودند : «بر مسلمانان واجب است که این نوشته را تکذیب کنند، و آنرا پاره و نابود سازند، و مردم را از آن و عاقبت ترویجش آگاه کنند، زیرا دروغ بزرگی است. به دلیل تحذیر (مردم) از این نوشته و امثال آنها که هر از گاهی انتشار می یابد، این فتوا را تحریر کردیم. وبالله التوفیق، وصلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه وسلم» "اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء" (17/165). الفتوی ( 19493 ).

بکر أبو زید ... صالح الفوزان ... عبد الله بن غدیان ... عبد العزیز آل الشیخ ... عبد العزیز بن عبد الله بن باز

البته یکی دو حدیث دیگر هم درباره عذاب زنان وارد شده، از جمله اینکه بر پستانهایشان یا پاشنه هایشان آویزانند، که در کتب اهل سنت وارد شده اند، مثل کتاب "شعب الایمان" و "دلائل النبوة" بیهقی، و " الترغیب والترهیب" منذری، که هیچکدام صحیح نیستند. مثلا حدیث زیر که هم بیهقی و هم منذری از " راشد بن سعد " (تابعی) روایت کردند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : «لمَّا عُرِجَ بی ، مَرَرْت بِرِجَالٍ تُقرضُ جُلودُهُمْ بِمَقَارِیضَ من نارٍ فقُلْتُ : مَنْ هؤلاءِ یا جبریلُ ؟ قال : الذینَ یَتَزَیَّنُونَ لِلزِّینَةِ قال : ثُمَّ مَرَرْتُ بِجُبٍّ مُنْتِنِ الرِّیحِ ، فَسَمِعْتُ فیهِ أَصْوَاتًا شَدِیدَةً . فقُلْتُ : مَنْ هؤلاءِ یا جبریلُ ؟ قال : نِساءٌ کُنَّ یَتَزَیَّنَّ للزینةِ ، ویَفْعَلْنَ ما لا یَحِلُّ لهُنُّ ، ثُمَّ مَرَرْتُ علی نِساءٍ ورِجَالٍ مُعَلَّقِینَ بِثَدْیِهِنَّ فقُلْتُ : مَنْ هؤلاءِ یا جبریلُ ؟ فقال : هؤلاءِ اللَّمَّازُونَ والهَمَّازُونَ ، وذلکَ قولُهُ عزَّ وجلَّ ( ویْلٌ لِکلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ )».

یعنی : «وقتی به معراج رفتم، از کنار مردانی عبور کردم که با کارد یا قیچی آتشین پوست خود را می بریدند، گفتم : اینها کیستند ای جبرئیل؟ گفت : مردانی که به قصد خودآرایی آرایش می کنند، سپس از کنار سیاه چالی عبور کردم که بوی بسیار بدی از آن متساعد می شد و صداهای شدیدی از آن شنیدم، گفتم : اینها کیستند ای جبرئیل؟ گفت : زنانی که بقصد خودآرائی آرایش می کنند (و زینت خود را برای نامحرم نشان می دهند) و کارهای انجام می دهند که برایشان حلال نشده است. سپس از کنار زنان و مردانی عبور کردم که بر پستانهایشان آویزان شده بودند، گفتم : اینها کیستند ای جبرئیل؟ گفت : اینها همان عیبجویان و طعنه زنندگانی هستند که خداوند درباره آنها فرمودند : « ویْلٌ لِکلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ »». علامه البانی در "ضعیف الترغیب" (1688) گفته : بسیار ضعیف است.

اصولا عذاب زنان ویژگی متمازی نسبت به مردان ندارد که قابل ذکر باشد، ولی در روایات صحیح آمده که بیشتر اهل جهنم را تشکیل می دهند.

والله اعلم

وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم