لکه های سیاه!!
موضوع: پاسخ به شبهات
تاریخ انتشار: 2017-03-02 | بازدید: 875
بسم الله الرحمن الرحیم
لکه های سیاه!!
کسی که انحرافات فکری معاصر را بررسی کند، به سادگی درک خواهد کرد چگونه بسیاری از این انحرافات به عنوان یک اختلاف فقهی و علمی، معرفی و تبلیغ می شوند تا مورد پذیرش قرار گیرند؛ زیرا استناد به اختلافات فقها در بسیاری از پژوهش های این چنینی رایج است؛ اما طبیعت و ساختار اختلافات فقهی و شخصیت فقهای حقیقی به گونه ای است که امکان تقلید و سوء استفاده از آن وجود ندارد. در نتیجه هر تلاشی برای پوشاندن انحراف و هوسرانی پشت پرده ی اختلافات فقهی، به سرعت آشکار شده و لکه های سیاه آن، عاقلان را نسبت به دوری چنین ادعاهایی از اختلافات فقها آگاه می سازد.
اجازه دهید مثالی برای این لکه های سیاهی که در هر انحراف فکری – مخفی شده پشت نقاب “اختلاف فقهی” – دیده می شود بزنم: مسأله ی حجاب شرعی مورد تأیید الله متعال و رسولش، یکی از مسائلی است که غالب مردم از اختلافات مربوط به آن آگاهی دارند. بسیار می بینیم که افراد منحرف و هوسران برای ترویج بی حجابی و برهنگی به اختلافات فقهی موجود در این مبحث دامن زده و با پیش کشیدن بحث ترجیح اقوال فقهی و انتخاب قول “جواز بیرون بودن صورت و دست زن” تصور می کنند سخنی مألوف و مقبول بر زبان آورده اند که از جنس سخنان فقهاست. غافل از اینکه لکه های سیاهی که بر قلم و گفتارشان ظاهر می شوند، عمق تاریکی و گمراهی نظرات آنان را نشان می دهد. آگاهان و اهل بصیرت زمانی که چنین نظراتی را مشاهده کنند، در می یابند که با یک انحراف فکری خطرناک و بی احترامی به احکام شرعی روبرو هستند، نه یک اختلاف فقهی محض. اگرچه در ظاهر، هم انحراف فکری و هم اختلاف فقهی از باز بودن صورت زن سخن می گویند.
انحراف فکری وقتی از حکم پوشاندن صورت سخن می گوید، به تعریف و تمجید از بی حجابی می پردازد و در مورد اینکه چگونه بی حجابی باعث اعتماد به نفس و آسایش زن می شود و پوشش اسلامی دست و پا گیر است و جلب توجه می کند، داد سخن می دهد و گاه در این زمینه دست به تمسخر و تحقیر حجاب می زند! آنان نمی دانند که حجاب به اتفاق همه ی فقهای اسلام از امور مشروع و بخشی از شریعت اسلام است و برتری دادن بی حجابی بر حجاب و انتقاد از فریضه ی حجاب نوعی بی احترامی به شرع، زیر سؤال بردن سنت و تعدی به یک حکم شرعی است. اختلاف فقهی در این زمینه هرگز در مسیر مدح برهنگی و زیر سؤال بردن حجاب حرکت نکرده است؛ زیرا این نگاه نوعی از دشمنی و تجاوز به سنت و شرع است و فقهای امت همیشه ثابت قدم ترین یاوران سنت هستند.
آیا می توان تصور کرد که اختلاف فقهی در وجوب نماز جماعت در مساجد، باعث شود کسی به نمازگزاران در مسجد حمله کرده و آنان را به عقب ماندگی و تحجر متهم کند و نماز گزاردن در خانه را روشنفکری و اعتدال بداند؟!
انسان منحرف حقیقت تفکر خود را در این اختلاف فقهی استتار کرده و به ممنوعیت حجاب و مبارزه با آن فرا می خواند و به دنبال محدود ساختن و وضع قوانین بر ضد آن است و از دیدن زنانی که چهره ی خود را پوشانده اند متنفر است! و با این حال تعجب می کند که چرا مردم به وی اعتراض می کنند و او را هوسران و منحرف می دانند؛ زیرا به تصور خود در دریاچه ی اختلافات فقهی شنا می کند، درحالی که لکه های سیاه اطرافش را نمی بیند و نمی داند که چگونه افکار خطرناک و مضر وی بر همگان آشکار می شود. وقتی به دنبال ممنوعیت حکم شرعی و انزجار از آن و مجریان آن است بیم آن می رود که شامل این حکم الله متعال شود:
{ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِ‌هُوا مَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ}[1] محمد:9
منبع: نوار اسلام