معنی فرشتگان بالهای خود را برای طالب علم می‌گسترانند چیست
موضوع: حدیث نبوی
تاریخ انتشار: 2013-08-03 | بازدید: 2045
معنی این که فرشتگان بالهای خود را برای طالب علم به خاطر رضامندی از کاری که انجام می‌دهد، می‌گسترانند چیست؟
الحمدلله،
در امور غیبی بر ما واجب است که به هر صورتی که آمده اند، آن را بپذیریم، این قاعدة مفید را به خاطر بسپارید: «در امور غیبی باید آنچه ظاهر نصوص می‌رساند، پذیرفت» چون عقل ما حقیقت و ماهیت آن را نمی‌تواند درک کند، و این سؤال که آیا فرشتگان بال دارند؟ بله، فرشتگان دارای بال هستند، و خداوند متعال در قرآن فرموده است: «جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ» [فاطر: 1]. یعنی: «فرشتگان را با بالهای دوتا دوتا و سه‌تا سه‌تا و چهارتا چهارتایی که دارند، مأموران کرد».
پس فرشتگان بال دارند، و بعید نیست که این بالها را برای طالب علم بگسترانند، و لازم نیست ما بال فرشتگان را مشاهده کنیم، چون این مطلب علم غیبی است، همانطور که ما ایمان داریم که فرشتگان در راست و چپ ما نشسته اند، و هرچه ما می‌گوییم: می‌نویسند. خداوند متعال فرموده است: « مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ» [ق: 18]. یعنی: «انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‌راند، مگر این که فرشته‌ای مراقب و آماده آن سخن است».
آیا شما این فرشتگان را می‌بینید؟ هرگز نه.
پس ما باید به آنچه نص دلالت دارد که فرشتگان بالهای خود را برای طالب علم به زمین می‌گذارند، ایمان داشته باشیم، اما این که چگونه؟! خداوند بهتر می‌داند.
و همچنین یکی از دیگر امور غیبی که ما کیفیت آن را نمی‌دانیم، مطلبی است که بعضی از دانشجویان و طلاب مطرح می‌کنند که پیامبر صلی الله علیه وسلم خبر داده است که خورشید وقتی غروب می‌کند می‌رود اطراف عرش سجده می‌کند، و از خداوند اجازه می‌خواهد و اگر به آن اجازه داده شود، طلوع می‌کند و اگر نه برمی‌گردد. بخاری، الفتح (13 / 415) کتاب التوحید، باب (22) و مسلم (250 – 159).
ممکن است کسی بگوید: ما اکنون خورشید را مشاهده می‌کنیم، از دید ما پنهان می‌شود، و بر ملتی دیگر طلوع می‌کند، بطور مثال اینجا طلوع می‌کند، اما هنوز در جایی دیگر غروب نکرده است و یا در منطقة شرقی غروب کرده، و در محل ما هنوز باقی است. پس چگونه می‌توان گفت: به عرش می‌رود و سجده می‌کند...؟
ما می‌گوییم: بر تو واجب است به آنچه پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده ایمان داشته باشی. اما این که چگونه این کار انجام می‌گیرد، این از امور غیبی است که جز خداوند تعالی یا بنده‌ای از بندگان الهی که خداوند او را اطلاع داده است، کسی کیفیت آن را نمی‌داند.
بنابراین، وقتی پیامبر صلی الله علیه وسلم این حدیث را بیان کرد، ابوذر (روای حدیث) نپرسید که این قضیه به چه صورت انجام می‌گیرد، بلکه او سر تسلیم فرود آورد، و چیزی نگفت و همچنین بعضی از طلاب می‌پرسند: خداوند در یک سوم آخر هر شبی به آسمان دنیا نزول می‌کند. بخاری (1145) و مسلم (168 – 578).
و ما مشاهده می‌کنیم که یک سوم آخر شب در کرة زمین فرق می‌کند، پس چنین چیزی چگونه ممکن است؟ ما می‌گوییم: خداوند داناتر است، و بهتر می‌داند و به این ایمان داریم که خداوند به آسمان دنیا می‌آید، وقتی که دو سوم شب گذشته و یک سوم آن باقی مانده باشد، و وقتی صبح بدمد و وقت نزول الهی نسبت به افرادی که برای آنها فجر طلوع کرده است، به پایان می‌رسد، و خداوند ماورای این مطلب را بهتر می‌داند.
منبع : کتاب « قواعد و رهنمونهای بیداری اسلامی».
از فتاوی و نصائح علامه شیخ محمد صالع بن العثیمین رحمه الله تعالی
منبع: منبع : کتاب « قواعد و رهنمونهاي بيداري اسلامي».