زنی زنا کرده و حامله شده و می خواهد جنینش را سقط کند موضوع: گناهان و محرمات شرعی تاریخ انتشار: 2013-12-26 | بازدید: 1893

زنی از شوهرش صاحب سه فرزند است، شوهر او سه سال قبل فوت می کند، آن زن با جوانی آشنایی پیدا می کند و بعد از مدتی برقراری رابطه مرتکب عمل شنیع زنا می شوند، و از این رابطه زن حامله شده که عمر جنین یک ماه و نیم است، بعد از این اتفاق آن جوان تصمیم می گیرد بصورت عرفی با زن ازدواج کند تا شاید گناه آنها نزد پروردگار تخفیف یابد، آیا باز زنا تلقی می شود؟ و آیا سقط آن جنین در این شرایط حرام است؟

الحمدلله،

آنچه این زن مرتکب شده بدون شک زنا است، همان زنایی که الله متعال از آن نهی فرمودند : «وَلا تَقْرَبُوا الزِّنَی إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلاً » (اسراء 32).

یعنی : « و نزدیک زنا نشوید، که کار بسیار زشت، و بد راهی است».

و اینکه بعد از آن عقد عرفی بستند باز چیزی را عوض نمی کند، زیرا زنای آنها و همینطور حامله شدن زن قبل از این عقد عرفی بوده است، وانگهی عقد عرفی – که در آن، زن شخصا و بدون اجازه ولی و حضور او اقدام به نکاح با مرد می کند – صحیح نیست، زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : « لا نکاح إلا بوَلیَ ». یعنی : « نکاح بدون اجازه ولی صحیح نیست». أبو داود ( 2085 ) و ترمذی (1101 ) وابن ماجه (1881).

و فرمود : «« أَیُّمَا امرَأَةٍ نَکَحَتْ بغَیْر إذنِ وَلِیِّهَا فَنِکاحُهَا باطل، فَنِکاحُهَا باطل، فَنِکاحُهَا باطل».

یعنی : « هر زنی که بدون اجازه ولی خود ازدواج کند، نکاح او باطل است، نکاح او باطل است، نکاح او باطل است » أحمد ( 24417) وأبو داود (2083) وترمذی (1102) و البانی در صحیح الجامع (2709).

بر این اساس، این عقد به اصطلاح عرفی معتبر نیست، و با آن زن و شوهر نخواهند شد، و ممکن نیست که سبب تخفیف گناه نزد الله متعال شود، بلکه این کار – یعنی عقد عرفی – خود گناه دیگری است اضافه بر گناه زنا ..

و اما سقط جنین گناه سوم خواهد بود، هرچند بعضی از فقهاء سقط جنین را در مراحل نخست آن رخصت دانستند، اما انجام این برای زنی که از راه زنا حامله شده شایسته نیست، زیرا جواز آن سبب تمایل یافتن ضعیف ایمان ها بر فاحشه و نتیجتا ًرواج فساد در جامعه خواهد شد، درحالیکه از جمله قواعد شریعت اسلام : حرمت فساد و فاحشه و و مبارزه با آنست، و هر راهی که به فساد و فاحشه منتهی شود را سد کرده است، و سقط جنین زانیه نیز یکی از همین راههاست..

وانگهی پیامبر صلی الله علیه وسلم زنی که بر اثر رابطه زنا حامله شده بود (غامدیه)، امر نکرد که جنینش را سقط کند، او که برای اجرای حد زنا بر خودش نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمده بود و گفت : من زنا کرده‌ام، پیامبر صلی الله علیه وسلم به وی فرمود : برگرد تا وضع حمل کنی، آن زن برگشت، وقتی وضع حمل کرد، نوزادش را با خود آورد و گفت : این نوزادی است که به دنیا آورده‌ام، پیامبر فرمود : برگرد و به او شیر بده تا وقتی که دوران شیرخوارگی‌اش تمام شود، پس از آنکه دوران شیرخوارگی (طفل) تمام شد، او را با خود آورد و گفت : ای پیامبر خدا! اکنون از شیر گرفته شده و غذا می خورد، دستور داده شد تا کودک به یکی از مسلمانان داده شود، سپس دستور داده شد تا چاله‌ای برایش حفر کرده و او را رجم کنند، او را رجم کردند. ماجرای آن در صحیح مسلم آمده است.

امام نووی در شرح آن گفته : «زن حامله تا وضع حملش رجم نخواهد شد چه از راه زنا حامله شده باشد یا غیره، و این مورد اجماع است، تا مبادا جنینش کشته شود، و همینطور اگر مجازات او تازیانه باشد باز اگر حامله باشد تا وضع حمل تازیانه زده نمی  شود و این نیز مورد اجماع است» صحیح مسلم بشرح النووی (11/202) .

این واقعه روشن می کند که شریعت اسلام چقدر به جنین اهتمام دارد حتی اگر از راه زنا حاصل شده باشد، آیا می توان تصور نمود که شارع کشتن جنین را در راه تحقیق امیال و شهوات جایز بداند؟! درحالیکه جنین سهمی در گناه والدینش ندارد چرا باید قربانی شود؟ و الله متعال می فرماید : « وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی» هیچ کس بار گناه دیگری را متحمّل نمی‏شود.

اکنون بر این زن واجب است توبه کند، و از کرده خود نادم و پشیمان باشد، و اعمال و کردارش را اصلاح نماید، اگر در توبه اش صادق بود پس الله متعال راه خروجی برایش فراهم می کند، چنانکه می فرماید : « وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً » (طلاق 2). یعنی : « و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند».

منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).

والله اعلم

وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم

�ت کn���
0���فت : «قَضَی النبی صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنَّ مَنْ کَانَ مِنْ أَمَةٍ لَمْ یَمْلِکْهَا، أَوْ مِنْ حُرَّةٍ عَاهَرَ بِهَا فَإِنَّهُ لا یَلْحَقُ بِهِ وَلا یَرِثُ وَإِنْ کَانَ الَّذِی یُدْعَی لَهُ هُوَ ادَّعَاهُ فَهُوَ وَلَدُ زِنْیَةٍ مِنْ حُرَّةٍ کَانَ أَوْ أَمَةٍ».

یعنی : «پیامبر صلی الله علیه وسلم اینگونه حکم کردند که اگر کسی با کنیزی که متعلق به او نیست یا با زن آزاده ای زنا کند، بچه به او (زناکار) ملحق نخواهد شد و بچه از او ارث نمی برد، هرچند که زانی ادعاء کند بچه از اوست». روایت أحمد (7002) وأبو داود (2265) وابن ماجه (2746)، و البانی در " صحیح أبی داود " آنرا حسن دانسته، و شیخ شعیب ارناؤوط نیز در تحقیق خود بر مسند امام احمد آنرا حسن دانسته است.

آری، بر طبق حکم پیامبر صلی الله علیه وسلم ولد الزنا به زانی ملحق نمی شود و از او هم ارث نخواهد بود، حتی اگر زناکار بچه را به خود نسبت دهد، این مسئله بسیار مهم و ارزشمند است، زیرا انتساب بچه به یک شخص آثاری از قبیل ارث و محرمیت و نفقه و حضانت و قصاص و غیره را بدنبال خواهد داشت.

خلاصه اینکه : انتفای انتساب ولد الزنا به زناکار بر طبق حدیث نبوی صریح است و موافق با رأی جمهور می باشد. و بر طبق این قول : ولد الزنا – چه دختر باشد یا پسر – به مرد زناکار منتسب نمی شود، و گفته نمی شود که او پدر آن بچه است، بلکه به مادرش منتسب می شود، و محرم اوست، و از همدیگر ارث می برند.

علامه ابن عثیمین می گوید : «اما بچه ای که از راه زنا متولد می شود، او فرزند مادرش است نه پدرش (یعنی مرد زانی)؛ به دلیل عمومیت فرموده نبوی صلی الله علیه وسلم : « الْوَلَدُ لِلْفِرَاشِ وَلِلْعَاهِرِ الْحَجَرُ ». یعنی : « بچه به صاحب فراش منسوب می‌شود و زنا کار جز رسوایی چیز دیگری عایدش نمی‌شود» متفق علیه. و مراد از عاهر یعنی : شخص زانی، یعنی فرزندی برای او نیست.. و اگر آن مرد زانی توبه کرد و با آن زن ازدواج نمود، باز بچه فرزند او محسوب نخواهد شد، و از او ارث نمی برد هرچند که آن مرد ادعاء کند که بچه اوست، زیرا فرزند شرعی او نیست» "فتاوی إسلامیة" (3/370).

و در فتاوی شیخ محمد بن ابراهیم (مفتی اسبق سعودی) آمده : «بچه ای که از نطفه زانی بوجود آمده بعنوان فرزند زانی نامیده نخواهد شد» "الفتاوی" (11/146).

و در فتوای هیئت دائمی افتاء آمده : «قول صحیح از اقوال علماء آنست که بچه به دخول کننده زن نسبت داده نمی شود مگر آنکه دخول او مستند به نکاح صحیح یا فاسد یا نکاح شبهه یا ملک یمین یا شبهه ملک یمین باشد، در این حالت است که بچه به دخول کننده نسبت داده شده و از همدیگر ارث می برند، اما اگر از راه زنا باشد بچه به زانی ملحق نمی شود و به وی منتسب نخواهد شد، و بر همین مبنا ارث هم نمی برد» " فتاوی اللجنة الدائمة " ( 20 / 387 ).

منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).

والله اعلم

وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم