242.46

993.3

 

اصول و موازین علم حدیث از دیدگاه اهل سنت و مقایسه آن با رویکرد شیعیان به این موضوع است. سنت نقل حدیث از پیامبر و دیگر شریعت، قدمتی به درازای خودِ احادیث دارد. نخستین بار، ابتکار عمل محدثین سنی مذهب موجب ساماندهی احادیث و روایات شد و شیعیان با دنبالهروی و نمونهبرداری از این تلاش عالمانة اهل سنت به فکر تدوین حدیث افتادند. اما جعلی و ضعیفبودن بسیاری از احادیث شیعه، توان تحمل شیوه علمی و دقیق شیعیان را برای پالایش و تفقیح احادیث نداشت. لذا در این زمینه، دست به دامنِ بدعتهای فراوان شدند که این اثر سعی در معرفی آنها دارد. کتاب با تقسیمبندی اخبار در نزد شیعیان آغاز شده و ادلّه احکام را از نگاه آنان بیان میکند. سپس ضمن شرح نگرش ایشان به موضوع تدوین و تحریف قرآن، نظرشان را در باره اخبارِ ازدواج عمر بن خطاب با ام کلثوم و قیام زید بن علی بازگو میکند. نویسنده، احوال راویان شیعه و علل گمراهی ایشان را از راه حق، به 9 گروه تقسیم نموده و درباره هریک به تفصیل سخن میگوید. بحث پیرامون هوّیت عبدالله بن سبأ، واقعیت ماجرای تحکیم، بررسی ادعای شیعیان در باره فراگیری علومشان از ائمه و علت اختلاف محدثین و راویان اهل سنت با یکدیگر، موضوعاتی است که در ادامه بدانها پرداخته است شده است. شرح حالِ سه نفر از راویان حدیث شیعه (علی بن ابی حمزه بطائنی، یونس بن عبدالرحمن و غضائریر) و بررسی صحت و سُقم گفتار و روایات ایشان موضوعِ بخش پایانیِ کتاب است.